تیتر1

در چند ماه گذشته، در مورد روابط امارات متحده عربی و عربستان سعودی بسیار گفته شده، برخی از آن ها به طرز شگفت انگیزی سطحی

آیا ایالات متحده به “دکترین بایدن برای خاورمیانه” نیاز دارد؟ من این پرسش را از آن رو مطرح می کنم که “توماس فریدمن” ستون نویس

درحالی‌که ولادیمیر پوتین برای انتخابات ریاست‌جمهوری در کمتر از یک ماه دیگر آماده می‌شود تا به رکورد طولانی‌ترین حاکم روسیه که در اختیار استالین است

طی ماه‌های اخیر، یکی از موضوعات مورد توجه از سوی اغلب کارشناسان حوزه سیاست خارجی ایران، احتمال به قدرت رسیدن مجدد دونالد ترامپ در ایالات

اخیراً در اعلامیه مشترک روسی-عربی که در مراکش منتشر شد، در دو بند ذکری بحث‎انگیز همراه با نصایحی از سوی برادر بزرگ‌تر درباره حاکمیت ایران

 بالاخره پس از ماه‌ها کش و قوس فراوان برای برگزاری انتخابات زودهنگام در پاکستان، میلیون‌ها رای دهنده روز پنجشنبه در انتخابات پارلمانی و منطقه‌ای، رای

 جنگ اخیر غزه بین رژیم صهیونیستی و جنبش حماس، جامعه جهانی را بیش از پیش به سمت حل این مناقشه چند دهه‌ای سوق داده است.

 انتقال قدرت در جمهوری‌های منشعب شده از شوروی در آسیای میانه همواره مسئله ای چالش‌برانگیز بوده است که عمدتاً متأثر از ساخت قدرت بسته و

 رجب طیب اردوغان به دنبال این بوده است که پیشتاز حفظ تعادل ژئوپولیتیکی در جهان باشد پس چرا تا این اندازه در مورد بحران غزه

 بعد از شروع حملات در غزه از هفتم اکتبر بارها اخباری مبنی بر وخامت اوضاع انسانی در غزه از مسئولان سازمان ملل منتشر شد. براساس

دوران پس از جنگ سرد در اوایل دهه ۱۹۹۰ میلادی با چشم انداز‌های رو به رشد صلح جهانی آغاز شد. سه دهه بعد آن دوران

پاکستان به عنوان همسایه شرقی ایران همواره به عنوان یکی از واردکنندگان اصلی انرژی در منطقه مطرح بوده است. از همین روی، هرگونه تغییرات ژئوپلیتیکی