به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، موسسه بین‌المللی مطالعات استراتژیک در یادداشت تازه خود به‌قلم «جان کریزانیاک» درباره رزمایش پنج روزه‌ای ایران نوشت: سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران، رزمایش پنج روزه‌ای را به نام پیامبر اعظم 17 برگزار کرد. روز چهارم این همایش شلیک مهمات تهاجم مستقیم، موشک های نقطه‌زن و موشک‌های بالستیک کوتاه‌برد و میان‌برد (SRBM/MRBM) بود که از دو محل به سمت هدف واحدی پرتاب شدند. این رزمایش از نظر ظاهری گویای این موضوع است که ایران و چه بسا شرکای غیر حکومتی‌اش مانند حزبالله و انصارالله، یا تسلیحات تدافعی دقیق دارند یا امکان دسترسی به آن‌ها را دارند.
تصاویر ویدیویی، پرتاب پنج مهمات تهاجمی مستقیم را نشان داد که شبیه به شاهد-136 بودند و از تاسیسات موشکی قم پرتاب شدند. فرماندهی مرکزی آمریکا مدارکی را منتشر کرده که نشان می‌دهد انصارالله یمن در حمله روز 19 جولای سال 2021 به نفتکش مرسر استریت و هم‌چنین، در دیگر حملات به عربستان از مدل‌هایی شبیه به آن استفاده کردند، هر چند کاملا شبیه به آن‌ها نبودند.
سپاه پاسداران هشت فروند موشک‌های با سوخت جامد ذوالفقار و دزفول را درست نزدیک به نقطه پرتاب مهمات تهاجمی مستقیم پرتاب کرد. موشک کوتاه‌برد ذوالفقار در حمله ماه ژانویه سال 2020 به پایگاه هوایی عین‌الاسد عراق مورد استفاده قرار گرفت و برد تقریبی آن 700 کیلومتر است، در حالی که گفته می‌شود برد دزفول 1.000 کیلومتر است که رسما یک موشک میان‌برد است.
سپاه هم‌چنین موشک‌های دور‌برد و میان‌بردی از جمله سجیل با سوخت جامد و قدر و عمار با سوخت مایع را برای پرتاب به صحنه آورد. ایران هیچ تصویری از اصابت این موشک‌ها به اهداف‌شان را منتشر نکرد و معلوم نیست که چند عدد از این سامانه‌ها پرتاب شده‌اند.
سپاه پاسداران از دومین نقطه، چهار موشک آتشباری زلزال-2 را پرتاب کرد که با کیت‌های نقطه‌زن ارتقا یافته بودند. تصور می‌رود که حزبالله در لبنان زرادخانه بزرگی از موشک‌های غیردقیق زلزال 2 داشته باشد که تخمین زده می‌شود تعداد آن‌ها 14.000 عدد باشد. گزارش‌های رسانه‌ای حاکی از این است که ایران در این سال‌ها کیت‌های نقطه‌زن را به حزبالله داده است تا موشک‌های آن‌ها را ارتقا دهد.
مهمات مختلفی برای حمله به یک هدف شبیه‌سازی شده در بخش شرقی کشور مورد استفاده قرار گرفتند. این هدف یک ماکت کلی از رآکتور هسته‌ای اسرائیل در دیمونا بود و احتمالا منظور آن‌ها این بود که در پاسخ به گزارش‌های اخیر مربوط به آماده‌سازی اسرائیل برای حمله به تاسیسات هسته‌ای ایران، پیامی به آن‌ها داده شود.
بر مبنای این مکان‌ها است که می‌توان گفت مهمات‌های تهاجم مستقیم و موشک‌های بالستیک می‌توانند مسیر تقریبی 625 کیلومتری را برای رسیدن به هدف خود طی کنند، در حالی که موشک‌های نقطه‌زن فقط حدود 200 کیلومتر را طی می‌کنند. تصاویر ویدیویی این رزمایش نشان می‌دهد که پنج مهمات تهاجم مستقیم، هشت موشک بالستیک و چهار موشک به این هدف اصابت کردند. هر چند که این رزمایش به شدت برنامه‌ریزی شده بود و ذوالفقار و دزفول برد کافی برای حمله به اسرائیل (رژیم صهیونیستی) را از خاک ایران ندارند، اما این عملیات مدرک دیگری بر بهبود دقت مهمات دفاعی ایران بود، به علاوه این که این کشور می‌تواند از آن‌ها در شکل پیچیده و هماهنگ‌شده‌ای استفاده کند. با این حال، نقطه قابل توجه، غیبت موشک‌های کروز زمین‌پایه (LACM) در تصاویر منتشرشده بود. تهران دست کم دو فروند موشک کروز زمین‌پایه در فهرست تسلیحات خود دارد که یک نسخه داخلی آن توسط نیروی قدس سپاه در اختیار انصارالله یمن و یکی از اعضای خانواده سومار گذاشته شده است.
