چند روز پس از حمله به رآکتور هسته‌ای اوسیراک عراق در ۷ ژوئن ۱۹۸۱، مناخیم بگین، نخست‌وزیر وقت اسرائیل، در برابر موج گسترده انتقادهای بین‌المللی،

بار دیگر نام دونالد ترامپ بر سر زبان‌هاست؛ نه برای پایان دادن به جنگی، که برای احیای یک نام جنگ‌طلبانه! رئیس‌جمهوری که خود را بزرگ‌ترین

صفحه شطرنج ژئوپلیتیکی خاورمیانه وارد مرحله تازه‌ای شده است؛ مرحله‌ای که در آن محاسبات راهبردی ایران بیش از پیش تحت تأثیر تهدیدهای خارجی و چالش‌های

«دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور آمریکا همواره از سیاست‌های خود در عرصه‌ روابط بین‌الملل دستاوردهای گسترده‌ای ساخته است. اما با وجود تلاش ترامپ برای دستاوردسازی از سیاست‌هایی

انتشار گزارش جدیدی از سوی وزارت کار ایالات متحده آمریکا در خصوص آمار اشتغال در این کشور بار دیگر زنگ خطر را در خصوص اوضاع

 اهمیت کریدورهای تجاری در گسترش مناسبات اقتصادی موجب شده است که شاهد افزایش روزافزون تعداد این مسیرها باشیم؛ به‌گونه‌ای که پس از ماجرای زنگزور که

نشریه آنلاین کریدل در گزارشی تحلیلی در این باره نوشت: سیاست در ترکیه، به‌ویژه در حوزه سیاست خارجی بازی رمز و رازگونه نمادها و نمایش

 در هفته‌های ایر گزارش‌های متعددی از جایه‌جایی نیروهای آمریکایی در عراق در رسانه‌های عراق و منطقه منتشر شده است که بار دیگر موضوع سرنوشت حضور

شورای وزیران شورای همکاری خلیج فارس، در بیانیه‌ای که پس از نشست کویت هفته پیش منتشر کرد، موضع دیرینه خود را با ادعای تعلق سه

نشست سازمان همکاری شانگهای در شهر تیانجین و رژه باشکوه «روز پیروزی» در میدان تیان‌آن‌من پکن، به مناسبت هشتادمین سالگرد پایان جنگ جهانی دوم، دو

 تحولات سریع و عمیق در ساختار قدرت جهانی، هر کشور را ناگزیر از بازتعریف جایگاه خود و اتخاذ راهبردهای نوین برای تضمین منافع ملی می‌سازد.

 کریدور داوود بخشی از راهبرد کلان اسرائیل برای مهندسی قدرت در خاورمیانه و مکمل کریدورهای نتزاریم (در غزه) و فیلادلفیا (مرز غزه و مصر) است.