بهگزارش مرکز مطالعات سورین، اندیشکده کویینسی در یادداشت تازه خود بهقلم «جو سیرینچیون» و «جف ویلسون» نوشت: تنها چند هفته پس از سال جدید، جنگطلبان دوباره از ارتش آمریکا میخواهند تا برنامههایی را برای حمله همهجانبه به زیرساختهای هستهای ایران آماده کند.
«مارک دوبوویتز» -مدیر بنیاد دفاع از دموکراسیها و متیو کرونیگ از شورای آتلانتیک- از مدافعان قدیمی جنگ پیشگیرانه با ایران، استدلال کردند که «خط قرمز برای اقدام نظامی زمانی فرا خواهد رسید که جدول زمانی جمهوری اسلامی برای ساخت سلاح هستهای زودتر از واکنش پنتاگون اتفاق بیفتد.»
آنها میگویند: «اگر چنین اتفاقی رخ دهد، رئیسجمهور باید فرمان حمله نظامی به تأسیسات هستهای ایران را صادر کند تا از ساخت بمب توسط تهران جلوگیری شود.»
برجام یکی از قویترین توافقهای عدم اشاعه سلاحهای هستهای است که تاکنون مورد مذاکره قرار گرفته است و همه راههای ایران به سمت بمب را بسته بود.
وزرای دفاع گفتهاند که آمریکا میتواند تأسیسات هستهای ایران را نابود کند (حداقل به طور موقت) و هیچ یک نگفتهاند که این امر لزوماً هوشمندانهترین ایده خواهد بود.
برعکس، «رابرت گیتس»- وزیر دفاع سابق در دوران جورج دبلیو بوش و باراک اوباما- در سال 2007 گفت: «حمله به [ایران] یک استراتژی فاجعهآور خواهد بود و چنین اقدامی برنامه جمهوری اسلامی را فقط تا حداکثر دو سال به تأخیر میاندازد.»
در همین حال، تعداد فزایندهای از مقامات نظامی و اطلاعاتی اسرائیل(رژیم صهیونیستی) همچون رقبای منطقهای ایران در شورای همکاری خلیج فارس از بازگشت به برجام حمایت میکنند.
کرونیگ و دوبوویتز وعده دادهاند که تشدید تنش با ایران میتواند با «یک تهدید صریح مبنی بر اینکه اگر تهران فراتر از این پیش برود، پنتاگون تنها به نابودی تاسیسات هستهای اکتفا نخواهد کرد» خلاصه شود.
پس از 20 سال جنگ در عراق و افغانستان، 54 درصد از آمریکاییها با تصمیم برای خروج نیروها از افغانستان موافق بودند. علاوه بر این، 69 درصد از آنها فکر میکنند که آمریکا در دو دهه حضور نیروها در آنجا عمدتاً نتوانسته به چیزی دست یابد.
در واقع، علیرغم ناکارآمدی در واشنگتن، حمایت گسترده و دو حزبی برای لغو مجوز استفاده از نیروی نظامی در سال 2002 وجود داشته است که ترامپ از آن بهعنوان توجیهی برای ترور هدفمند سردار سلیمانی در سال 2020 استفاده کرد.
دولت بایدن صریحاً گفته است که هرگز اجازه نخواهد داد ایران سلاح هستهای داشته باشد و در صورت لزوم، همه گزینهها روی میز است.