بهگزارش مرکز مطالعات سورین، وبگاه اوراسیا ریویو در یادداشت بهقلم «فیصل عباس» نوشت: درباره سفر اخیر «جیک سالیوان» -مشاور امنیت ملی آمریکا- به جده، مطالب زیادی گفته شده است.
بر اساس گزارشهای مطبوعات آمریکا، یکی از موضوعات روی میز، چشمانداز یک توافق عادیسازی بین عربستان و اسرائیل(رژیم صهیونیستی) با میانجیگری آمریکا بود.
البته هیچ تائید رسمی از سوی عربستان وجود ندارد. بااینحال، تنها باید حدس و گمان زد، زمینهسازی کرد و تحولات اخیر را در نظر گرفت تا به این نتیجه رسید که احتمال اینکه چنین معاملهای ممکن باشد بسیار زیاد است.
قبل از اینکه ادامه دهم، به من اجازه دهید نظریهپردازان توطئه را که بهسرعت به این نتیجه میرسند که عربستان آرمان فلسطین را «فروخته است» کنار بگذارم.
آنها استدلال خواهند کرد که اثبات این نظریه این است که بحثها اگر اتفاق افتاده باشد، در خفا اتفاق افتاده است که خود دلیلی است برای آنها برای اینکه باور کنند آتشی مبهم درحال شعله گرفتن است.
دوم، عربستان یکی از معدود کشورهایی است که عملاً آنچه را که موعظه میکند عمل میکند.
برخلاف تهران، موضع ریاض هرگز ایدئولوژیک نبوده است، به این معنا که ما هرگز موعظه نکردیم یا به عبارت دقیقتر وانمود کردیم که موعظه میکنیم، (درحالیکه مخفیانه از اسرائیل(رژیم صهیونیستی) در طول جنگ با عراق سلاح میگرفت، همانطور که ایران در دهه ۱۹۸۰ انجام داد). درواقع، از زمان کنفرانس مادرید در سال ۱۹۹۱، عربستان در خط مقدم تلاش برای دستیابی به یک توافق صلح بوده است که حقوق فلسطین را در اولویت قرار دهد و درعینحال به اسرائیل(رژیم صهیونیستی) به رسمیت شناختن و تضمینهای موردنیاز خود را ارائه دهد.
ما به اسرائیل(رژیم صهیونیستی) بهعنوان یک دشمن نگاه نمیکنیم. ما به آنها بهعنوان یک متحد بالقوه نگاه میکنیم، با منافع زیادی که میتوانیم باهم دنبال کنیم.
ولیعهد با بیان اینکه امیدوار است اختلافات بین اسرائیلیها و فلسطینیها حل شود، افزود: «اما قبل از رسیدن به آن باید برخی مسائل را حل کنیم».
سوم، جنبه درخواستهای اضافی عربستان است که از اواخر سال ۲۰۲۲ گزارش شده است. همانطور که در این ستون در ماه مارس گذشته ذکر شد، یک راهحل عادلانه برای فلسطینیها همیشه اولویت اول عربستان بوده است.
بااینحال، فرض کنیم اسرائیل(رژیم صهیونیستی) گامهای جدی و رضایتبخشی به سوی راهحل بردارد و ناگهان عادیسازی و پیمان صلح عربستان و اسرائیل(رژیم صهیونیستی) به واقعیتی بالقوه تبدیل شود، پس عواقب بعدی چه خواهد بود؟