هند هرگز متحد آمریکا نخواهد بود

به‌گزارش مرکز مطالعات سورین،‌ نشریه واشنگتن پست در تحلیل و بررسی خود به‌قلم «برخا دات» نوشت: «نارندرا مودی» -نخست‌وزیر هند- زمانی از دریافت ویزای آمریکا محروم بود و اکنون در حال تبدیل شدن به یک نمایشگر و قدرت مهم در کاخ سفید است؛
دولت بایدن از هیچ تلاشی دریغ نمی‌کند تا خود را آماده استقبال از ‌نخست‌وزیر کند و تا اواخر این هفته از نخست‌وزیر هند در یک شام دولتی دعوت کند، با احتساب این شام، این سومین شام در دوره ریاست‌جمهوری کنونی است.
همانطور که مودی قرار است برای بار دوم در کنگره سخنرانی کند، ممکن است به نظر برسد که هند در حال چرخش به سمت آمریکا است، اما ساده لوح نباشید، دوستان آمریکایی عزیز باید بدانند که هند هرگز متحد ‌آن‌ها نخواهد بود.
این مسئله نیز با داستان انتخابات که آیا مودی یا یکی از رقبای او در انتخابات سال آینده برنده شود یا خیر، تغییر نخواهد کرد.
حافظه جمعی هند از حقارت‌های استعماری و مسئله‌های کثیف دیگر توسط مستعمران باعث می‌شود تا حمایت عمومی گسترده ای را برای یک مسیر مستقل از آمریکا ایجاد کند.
سیاست عدم تعهد هند، با امتناع از درگیر شدن در جنگ سرد آغاز شده؛ امروز این به چندجانبه گرایی تهاجمی تبدیل شده است و هند باید از هر چه بیشتر روابط خود با قدرت‌های بزرگ موجود و ممکن بهره مند شود.
بنابراین اگر انتظار تک همسری بودن دارید، پس قطعا برای ناامید شدن بهترین زمان خواهد بود.
هند این حق را برای خود محفوظ می‌دارد که با روسیه، ایران و حتی چین، در صورتی که منافع ملی اش چنین نیازی را ایجاب کند، معامله کند و هرگونه ارتباط مورد نیازی را به‌دور از امر و نهی هرگونه قدرتی ایجاد کند.
پس از حملات ۱۱ سپتامبر، واشنگتن از دهلی نو خواست تا نیروهای خود را به افغانستان اعزام کند، ارتش هند این درخواست را وتو کرد و هنگامی که آمریکا در سال ۲۰۰۳ به عراق حمله کرد.
«عطل بیهاری واجپایی» -‌نخست‌وزیر وقت- به‌رغم طرفداری از آمریکا، از حمایت نظامی خودداری کرد.
رسانه‌های هندی از او می‌خواستند که در سمت درست تاریخ قرار گیرد، این همان عبارتی است که امروزه اغلب در متن مناقشات روسیه و اوکراین استفاده می‌شود.
مقاومت در برابر فشارهای دولت جورج بوش یک حرکت شجاعانه بود و همانطور که بعدها معلوم شد، از نظر اخلاقی این کار مورد پسند بود.
این روزها، دهلی نو به‌طور مشابه از خط مشی آمریکا در مورد تهاجم روسیه به اوکراین خودداری می‌کند، واردات نفت ارزان روسیه از هند همچنان رکورد شکن هست و ادامه دارد.
البته غرب و کشورهای اروپایی در انتظار یک خطای محاسبه نشده از سمت هند بر علیه اوکراین هستند تا او را متهم درجه یک این ماجرا بدانند، ولی این انتظار نیز به سرانجام نخواهد رسید.
هند از تصمیم آمریکا برای مسدود کردن نفت ایران و ونزوئلا در بازار آزاد آشکارا انتقاد کرده است .
دولت دهلی نو فعالانه برای وارد کردن ایران به سازمان همکاری شانگهای (SCO)، یک مجمع چندجانبه که توسط روسیه و چین در سال ۲۰۰۱ ایجاد شد، فعالیت کرده است.
در ماه می، هند میزبان وزرای خارجه سازمان همکاری شانگهای بود، این در حالی بود که در میان تنش‌های مرزی با چین و تداوم خصومت با پاکستان قرار داشت.
دو هفته بعد، مودی و پرزیدنت بایدن، در یک نشست چهارگانه که استرالیا و ژاپن نیز حضور داشتند، جلوی دوربین‌ها همدیگر را در آغوش گرفتند و ‌خندیدند و این نشانه آشکار روابط گسترده و هوشمندانه هند است.
البته، همکاری رو به رشد هند در چهارچوب فعلی باعث ایجاد یک تنش شدید با چین می‌شود و مسائل هند با چین بسیار جدی است،
فقط سه سال پیش، هند ۲۰ سرباز را در یک درگیری کوهستانی مرگبار با نیروهای چینی در امتداد مرز مشترک خود در ارتفاعات هیمالیا از دست داد.
اما قطعا در این ماجرا هند از آمریکا هیچ‌گونه خطی در خصوص چین نخواهد گرفت، دهلی نو می‌خواهد روابط خود را بر اساس شرایط خودش مدیریت می‌کند،.
هندی‌ها در خصوص اختلافات خود با چین، ۱۸ دور مذاکره را برای حل مناقشه مرزی داشته اند.
در همین حال، هند یکی از شرکت‌کنندگان کلیدی در بانک سرمایه‌گذاری زیرساخت آسیایی تحت حمایت پکن است.
هند پس از چین که با ۳۰ درصد، از حق وتو برخوردار است، دومین سهام این بانک را در اختیار دارد.
شکی نیست که آمریکا و هند اشتراکات زیادی دارند، ‌آن‌ها هر دو جوامع باز و استدلالی هستند و تنوع، نقطه قوت هر دو ملت است.
با این حال، این عشق ارزش‌های مشترک نیست که دو کشور را به هم نزدیک می‌کند، این بررسی واقعیت ژئوپلیتیک است.
هند موافقت خواهد کرد که یک نیاز استراتژیک و فوری برای مهار گسترش چین وجود دارد، چینی که در حال حاضر برای خرید نفوذ به کشورهای کوچکتر در جنوب آسیا – نپال، سریلانکا، بوتان در حال سرمایه‌گزاری‌های بسیاری است،
البته چین در اقیانوس هند و حیاط خلوت دهلی نو و منطقه وسیع‌تر اقیانوس آرام، در حال منعطف شدن است.
اما بیایید همکاری استراتژیک را با یک اتحاد و دوستی بلندمدت اشتباه نگیریم، در دنیای چند قطبی، هند خود به تنهایی یک قطب خواهد شد نه یک شریک و دوست انحصاری.