ایراس/
مقامات قزاقستان سال‌ها تلاش کرده‌اند که این وضعیت را نادیده بگیرند، اما به نظر می‌رسد رئیس‌جمهور آنها را تشویق به فعالیت بیشتر کرده است.
مقامات دولتی در قزاقستان نسبت به آنچه که به گفته آنها سطح بسیار پایین دریای خزر، بزرگترین حجم آبی محصور در جهان است، هشدار داده‌اند.
شهرداری آکتائو، پایتخت منطقه غربی مانگیستاو، در بیانیه‌ای در ۸ ژوئن اعلام کرد که وضعیت اضطراری را به دلیل وضعیتی که می‌گوید خطر بزرگی برای صنعت دریایی است، اعلام می‌کند.
در همان روز، زلفیا سلیمانوا، وزیر محیط زیست، بحران خزر را «بسیار پیچیده» توصیف کرد و کاهش مداوم سطح دریا را به کاهش سطح رودخانه‌های اورال و ولگا نسبت داد.
وضعیت این رودخانه ها به نوبه خود به کمبود برف در زمستان، افزایش مصرف آب و حفظ آب برای استفاده در نیروگاه های برق آبی روسیه نسبت داده شده است.
دریای خزر دارای خطوط ساحلی در پنج کشور آذربایجان، ایران، قزاقستان، روسیه و ترکمنستان است. از میان این بخش‌ها، بخش قزاقستان کم عمق‌ترین بخش است، و این همان چیزی است که مقامات آنجا را بر آن داشته تا اول از همه زنگ خطر را به صدا درآورند.
سلیمانوا گفت: در حالی که سایر کشورهای ساحلی خزر نیز توجه خود را به موضوع کوچک شدن دریا جلب کرده‌اند، اقدامات موثر همچنان ادامه دارد.
اعلام وضعیت اضطراری یک راه حل جدید برای قزاقستان است. وزارت محیط زیست قبلاً تمایلی به اعتراف به وجود این مشکل نداشت. در ژوئن ۲۰۲۱، این وزارتخانه اعلام کرد که “نوسانات سطح دریای خزر” ماهیت طبیعی و چرخشی دارد. در آن زمان اشاره شد که سطح از دهه ۱۹۳۰ تا اواخر دهه ۱۹۷۰ سه متر کاهش یافته بود، قبل از اینکه دوباره افزایش یابد.
عقب نشینی دریای خزر از سواحل قزاقستان در سال ۲۰۰۵ آغاز شد. از آن زمان، سطح آب دریای خزر یک و نیم متر کاهش یافته است. با این حال، هر زمان که فعالان محیط‌زیست نگرانی‌های خود را با انتشار عکس‌ها و فیلم‌هایی از بستر سنگی دریا که گاهی صدها متر تا خط ساحل امتداد می‌یابد به اشتراک گذاشته‌اند، مقامات تا حد زیادی سکوت کرده‌اند.
به نظر می‌رسد که این تغییر موضع به دلیل انتقاد قاسم جومارت توکایف، رئیس‌جمهور قزاقستان صورت گرفته است. توکایف در نشستی با مردم در منطقه مانگیستاو در ماه نوامبر گفت: «موضوع کاهش سطح آب در دریای خزر بسیار نگران کننده است. علل و پیامدهای این پدیده مستلزم مطالعه دقیق و همه جانبه است.
