به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، اندیشکده شورای اتلانتیک مقاله‌ای به‌قلم «آلیوا گتمانچوک» منتشر کرد که در آن آمده است:اوکراینی‌ها مدت‌هاست که آلمان را به دلیل استاندارد بالای زندگی و حاکمیت قانون تحسین می‌کنند.
با این حال، در ۹ سال گذشته، پاسخ برلین به تجاوز روسیه به اوکراین اغلب منبع ناامیدی بوده است.
با توجه به اینکه انتظار می‌رود ولودیمیر زلنسکی در ۱۳ می از برلین بازدید کند، بسیاری از اوکراینی‌ها امیدوارند آلمان به‌زودی اقدامات بیشتری برای شکست تهاجم روسیه و پیشبرد یکپارچگی اروپایی کشورشان انجام دهد.
اولین نقطه عطف مهم در سرخوردگی اوکراین از آلمان، نشست سال ۲۰۰۸ ناتو در بخارست بود، زمانی که آنگلا مرکل صدراعظم آلمان در وتو کردن طرح اقدام عضویت اوکراین نقشی اساسی داشت. در آن زمان، این موضوع به دلیل اجتناب از تحریک روسیه توجیه شد.
خلق و خوی ناامیدی در کی‌یف با حمایت برلین از خط لوله گاز نورد استریم ۲ افزایش یافت، خط لوله‌ای که به نظر می‌رسید برای دور زدن اوکراین طراحی شده بود و وعده می‌داد که کشورهای اروپا اوکراین را ترک خواهند کرد.
آلمان از این تصمیم بر اساس دلایل صرفاً اقتصادی دفاع کرد، اما بسیاری از اوکراینی‌ها استدلال کردند که منافع اقتصادی خطرات ژئوپلیتیکی را توجیه نمی‌کند.
مشارکت آلمان در روند صلح مینسک از سپتامبر ۲۰۱۴ این تصور را در کی‌یف تقویت کرد که اولویت برلین اجتناب از هرگونه مشکل با مسکو است، با حمایت محدود از اوکراین که اغلب با تلاش‌ها برای دوستی با کرملین متعادل می‌شود.
برای بسیاری از اوکراینی‌ها، موضع آلمان، ناکافی بودن واکنش گسترده‌تر اروپا به تجاوز روسیه را برجسته کرد. این نمونه دیگری از بی‌میلی غرب به انجام هر کاری بود که کرملین آن را تحریک‌آمیز تلقی می‌کرد.
اکنون به طرز دردناکی مشخص شده است که سیاست‌هایی که برای جلوگیری از تحریک پوتین طراحی شده‌اند، نتیجه‌ای ندارند.
امتناع از عضویت اوکراین در ناتو در سال ۲۰۰۸ آسیب‌پذیری این کشور را تأیید کرد، در حالی که ادامه تعهد آلمان به نورد استریم ۲ پس از تهاجم روسیه به کریمه و شرق اوکراین در سال ۲۰۱۴، این باور کرملین را تقویت کرد که برلین اهمیت چندانی به اوکراین نمی‌دهد. این تحولات به ایجاد زمینه برای تهاجم تمام عیار به اوکراین در فوریه ۲۰۲۲ کمک کرد.
ناامیدی اوکراینی‌ها نسبت به آلمان از زمان آغاز تهاجم تمام عیار روسیه ملموس باقی مانده است، اما با تمایل فزاینده آلمان برای قطع روابط با روسیه و ارائه کمک‌های نظامی حیاتی به کی‌یف، کاهش یافته است.
برلین به دلیل سرعت تحویل تسلیحات به اوکراین با انتقادهای قابل‌توجهی مواجه شده، اما در ۱۴ ماه گذشته به‌عنوان یک شریک کلیدی ظاهر شده است.
تصمیم اوایل سال ۲۰۲۳ برای تهیه تانک‌های لئوپارد نقطه عطفی در این روند بود که منعکس‌کننده صحبت صدراعظم اولاف شولز درباره یک «نقطه عطف» تاریخی در روابط با روسیه تقریباً یک سال قبل از آن در اولین روزهای تهاجم بود.
علاوه بر کمک‌های نظامی، اوکراین بر حمایت آلمان در سایر زمینه‌ها نیز حساب می‌کند. بازسازی پس از جنگ به‌عنوان یک موضوع ساده‌تر برای دخالت آلمان در نظر گرفته می‌شود، مقامات اوکراینی قبلاً از آمادگی آلمان برای مشارکت ابراز قدردانی کرده‌اند.
با این حال، هر بازسازی مستلزم صلح پایدار است. این امر تا زمانی که اوکراین از نظر نظامی روسیه را شکست ندهد، واقع‌بینانه نیست و این موضوع بدون تحویل گسترده تسلیحات از شرکای اصلی غربی مانند آلمان امکان‌پذیر نخواهد بود.
مقامات کی‌یف همچنین مایلند که برلین موضع حمایتی بیشتری در مورد موضوع عضویت اوکراین در اتحادیه اروپا اتخاذ کند.
آلمان قبلاً این نقش را برای سایر کشورهایی که به‌دنبال پیوستن به اتحادیه اروپا هستند ایفا کرده است، اما هنوز از نظر بسیاری در اوکراین نسبت به جاه‌طلبی‌های این کشور در اتحادیه اروپا بدبین است. این مایه تاسف است.
به هر حال، درخواست عضویت اوکراین در اتحادیه اروپا پیامدهای ژئوپلیتیکی و امنیتی بزرگی برای کل قاره دارد.
به‌عنوان بخشی از اتحادیه اروپا، اوکراین دیگر به‌عنوان بخش بالقوه یک امپراتوری احیا‌شده روسیه در نظر گرفته نمی‌شود.
پیشرفت به سمت عضویت اوکراین در اتحادیه اروپا نیز به‌خوبی با هدف اعلام‌شده آلمان برای اوکراین پس از جنگ با فساد، حاکمیت قانون بیشتر، فضای تجاری شفاف و نهادهای انعطاف‌پذیر مطابقت دارد.
بنابراین من متقاعد شده‌ام که آلمان اظهارات اخیر به نفع الحاق اوکراین به اتحادیه اروپا را با حمایت عملی مطابقت خواهد داد.
علاوه بر این، در کی‌یف امید است که نگرش آلمان نسبت به عضویت اوکراین در ناتو نیز تغییر کند.
از جنبه مثبت، صدراعظم شولز و دیگر رهبران آلمان متوجه شده‌اند که خواسته‌های اوکراین در ناتو دلیل تهاجم کنونی روسیه نبوده است.
چالش این است که آن‌ها را متقاعد کنیم که تهدید تجاوز بیشتر روسیه ادامه خواهد داشت مگر اینکه اوکراین تضمین‌های امنیتی معادل عضویت در ناتو را دریافت کند، صرف نظر از اینکه خود پوتین در کرملین بماند یا خیر.
هرگونه حل و فصل صلح پایدار باید شامل عدالت برای قربانیان اوکراینی جنایات جنگی روسیه نیز باشد. کی‌یف انتظار دارد آلمان از فشار برای پاسخگویی حمایت کند.
موضوعات کلیدی شامل ایجاد یک دادگاه بین‌المللی ویژه و استفاده از دارایی‌های توقیف‌شده روسیه برای کمک به بازسازی اوکراین است.
به نظر می‌رسد پرداخت خسارات ناشی از روسیه توسط جامعه بین‌المللی بسیار ناعادلانه است. در عوض، روسیه باید تلاش‌ها برای بازسازی اوکراین را تامین مالی کند.
