فرمانده نیروی هوایی ارتش روز ۱۳ شهریور در مصاحبه با یکی از خبرگزاری داخلی از برنامه خرید جنگنده سوخو – ۳۵ خبر داد. [۱] نشریه فوربس (Forbes) در همین رابطه نوشت: «در صورت تحقق این مسئله، بزرگترین خرید جنگنده از سوی ایران طی بیش از ۳۰ سال گذشته خواهد بود.» [۲]
نشریه‌ی «۱۹FortyFive» آمریکا نوشت: «ایران و روسیه در حال مبادله جنگنده با پهپاد هستند. روسیه خواهان ادوات [نظامی] بدون سرنشین ایرانی است و ایران به جنگندههای روسی نظیر سوخو-۳۵ فلانکر.»
این نشریه در ادامه با طرح ۲ موضوع مدعی شد: اول؛ تهران در ماه آگوست (مرداد) اولین دسته پهپادی را برای ارزیابی به مسکو فرستاد و از سوی دیگر، خلبانان ایرانی تحت آموزش جنگنده سوخو-۳۵ در روسیه قرار گرفتند. دوم؛ تبادل جنگنده و پهپاد میان تهران و مسکو را نتیجه توافقنامه منعقد شده در جریان اولین دیدار روسای جمهور ایران و روسیه در ژانویه ۲۰۲۲ می‌داند.[۳]
نشریه «۱۹۴۵»: روسیه در ازای پهپادهای ایران جنگنده‌ی سوخو ۳۵ می‌دهد؟»
تاریخ انتشار: روز ۲۸ مرداد ۱۴۰۱
«جان کربی» هماهنگ‌کننده ارتباطات راهبردی در شورای امنیت ملی آمریکا در نشست خبری روز ۱۸ آذر گفت روسیه سطح بی‌سابقه‌ای از حمایت نظامی و فنی را به ایران ارائه می‌کند که روابط دو کشور را به یک مشارکت دفاعی تمام‌عیار مبدل خواهد کرد.[۴]
امّا دلیل تمرکز بلوک غرب بر موضوع واردات سوخو – ۳۵ توسط ایران چیست؟
شبکه NBC آمریکا به نقل از یک مقام دولت بایدن نوشت: «در حال حاضر، روسیه سطح بی‌سابقه‌ای از پشتیبانی نظامی و فنی را به ایران ارائه کرده است». این موضوع مضاف بر جنگنده سوخو – ۳۵ است و احتمالاً شامل هلی کوپتر و سامانه‌های پدافند موشکی نظیر S-۴۰۰ نیز می‌باشد. روسیه نیز به دنبال همکاری با ایران از جمله ایجاد خط تولید مشترک پهپاد در روسیه است.[۵]
نشریه‌ی «۱۹FortyFive» همکاری ایران و روسیه را از دو جنبه بررسی کرد:
اول؛ جنبه اول تاکتیکی است. این معامله نیاز دو طرف را برطرف می‌کند و هرکدام از طرفین می‌تواند با توانایی نظامی خاص خود نیاز شدید طرف دیگر را برطرف کنند. این نیاز برای ایران تامین ناوگان نوین جنگنده و برای روسیه ناوگان پهپادی است.
دوم؛ جنبه دوم استراتژیک است. روسیه و ایران در روابط خود نزدیک‌تر می شوند. این یک خبر بد برای ناتو، اسرائیل و سعودی است. این نشریه در پایان خطر اصلی را تشکیل محور نظامی جدید متشکل از سه کشور ایران، روسیه و چین عنوان کرد و نام آن را «محور شرارت ۲» گذاشت!
«ویلیام برنز» رئیس سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا (CIA) می‌گوید: «آنچه در حال ظهور است، آغاز یک مشارکت دفاعی تمام‌عیار بین روسیه و ایران است … من فکر می‌کنم اگر [این رابطه] ادامه پیدا کند، می تواند تأثیر خطرناک‌تری بر خاورمیانه نیز داشته باشد.»[۶]
«جان کربی» هماهنگ‌کننده ارتباطات راهبردی شورای امنیت ملی آمریکا معتقد است: «این جنگنده [سوخو – ۳۵]، نیروی هوایی ایران را نسبت به همسایگان منطقه‌ای آن به‌طرز قابل توجهی تقویت خواهند کرد.»
یک خلبان بازنشسته نیروی هوایی آمریکا نیز در مصاحبه با نشریه‌ی «۱۹FortyFive» گفت: «سوخو – ۳۵ می‌تواند معادلات را برای ایران تغییر دهد.»
نشریه نشنال اینترست (The National Interest) آمریکا روز ۱۶ دی گزارشی تحت عنوان «تجهیز ایران به سوخو-۳۵ خطرناک‌تر از آن چیزی است که فکر می‌کنید» نوشت. نویسنده ضمن نقد تحلیلگران غربی که سعی در کم اهمیت جلوه دادن موضوع دارند، می‌نویسد: «جنگنده سوخو-۳۵ کنترل تهران بر حریم هوایی ایران را به طرز بی‌سابقه‌ای تقویت خواهد داد. چنین توسعه توانمندی خطرناک است؛ به ویژه آنکه ایران در حال نزدیک‌تر شدن به بمب اتمی است!» [۷]
این نشریه آمریکایی نوشت: «مبادله همزمان تهران – مسکو پرده از یک فصل ژئوپلیتیک نوینی برمی‌دارد. اکنون واشنگتن و متحدانش بیش از هر زمان دیگری با محوری تهاجمی روبرو هستند … خرید سوخو-۳۵ قطعا حریم هوایی ایران را به مکانی خطرناک‌تر برای پرنده های مهاجم تبدیل خواهد کرد. این تغییرات معطوف به موازنه نظامی ایران و کشورهای عربی خلیج فارس و نیز کارت حمله پیشگیرانه اسرائیل است … هیچ متخصصی نمی‌تواند مدعی برتری قطعی جنگندههای نسل ۴ و ۴.۵ غربی مقابل فلانکر باشد.»
این نشریه درباره جنگنده F – ۳۵ اسرائیل دو نکته را مدنظر قرار داد:
اول؛ اسرائیل در سناریوی حمله پیشگیرانه شانس بسیار محدودی برای اعزام ماموریت جستجو و نجات در خاک ایران خواهد داشت. جنگنده F – ۳۵ اسرائیل برای حمله به برنامه هسته‌ای ایران باید در اعماق حریم هوایی ایران حرکت کنند و این حریم تحت حفاظت شبکه پدافندی لایه‌ای و همچنین جنگنده سوخو – ۳۵ خواهد بود. دوم؛ هیچ سابقه ملموسی برای درک نحوه عملکرد F – ۳۵ مقابل سوخو – ۳۵ وجود ندارد که نشان دهد لزوماً اولی بر دومی برتری آشکار در صحنه عملیاتی خواهد داشت.
جنگنده سوخو – ۳۵ (Su-۳۵) نسل چهارم، تک سرنشین و دو موتوره است. سرعت آن در ارتفاع ۱۱۰۰۰ متری به ۲۸۰۰ کیلیومتر بر ساعت می‌رسد که از این حیث از جنگنده F-۳۵ با سرعت ۱۹۰۰ کیلومتر بر ساعت بیشتر است. برد این جنگنده ۳۶۰۰ کیلومتر است و از این حیث بر جنگنده F-۳۵ با برد پروازی حدود ۱۲۰۰ کیلومتر برتر است. این جنگنده در ناتو با نام فلانکر شناخته می‌شود.
فوربس (Forbes) روز هشتم دی به نقل از i24 رژیم صهیونیستی نوشت: «با استناد به منابع اطلاعاتی غربی، ایران به زودی ۲۴ سوخو-۳۵ فلانکر را دریافت خواهد کرد.» این نشریه آمریکایی در ادامه مدعی شد: «خلبانان ایرانی پیش از این در فصل بهار در روسیه آموزش تحت آموزش قرار گرفتند.»[۸]
اعداد و اظهارات از سوی مراجع داخلی هنوز به تایید نرسیده و صرفاً ادعای جراید غربی است
