روزنامه “تاگس شاو” آلمان در گزارشی نوشت: اعتصاب پالایشگاه‌ها در فرانسه همچنان ادامه دارد و برای امروز، اتحاد جناح چپ NUPES به رهبری “ژان لوک ملانشون” خواستار اعتراضات علیه زندگی گران قیمت شده است. به این ترتیب اعتصاب‌ها گسترش می یابد و این پرسش مطرح است که آیا این آغاز دومین جنبش جلیقه زردها است؟
در ادامه این مطلب آمده است: این تنها کارگران پالایشگاه‌ها نیستند که کار را در فرانسه متوقف کرده‌اند، بلکه کارکنان بزرگترین نیروگاه هسته ای فرانسه در Gravelines نیز چندین روز است که اعتصاب کرده‌اند.
رانندگان قطار در فرانسه هم می‌خواهند سه شنبه هفته آینده در خانه بمانند و برای امروز، اتحاد جناح چپ NUPES خواستار تظاهرات “علیه زندگی گران قیمت” شده است.
رمی بورگینیون، دانشمند اداری و متخصص جنبش‌های اجتماعی در دانشگاه Est-Créteil در پاریس، بیشتر بر تفاوت‌های این اعتراضات با جنبش جلیقه زردها تأکید می‌کند.
وی در این باره می‌گوید: مناقشات فعلی با جلیقه زردها بسیار متفاوت است. در آن زمان این یک جنبش مردمی بود. اما این بار اتحادیه‌ها در راس جنبش هستند. بنابراین این یک درگیری اجتماعی کلاسیک تر است. و بنابراین بسیار متفاوت از آغاز اعتراضات جلیقه زردها است.
این بار CGT چپگرا به میدان آمده است. برخلاف اتحادیه‌های معتدل تر، این اتحادیه قراردادی را با شرکت نفت توتال انرژی امضا نکرد. در عوض، رئیس او فیلیپ مارتینز خواستار گسترش مبارزات کاری شده و گفته است: مبارزه کارگران پالایشگاه در توتال به نفع تمام مردم فرانسه است و بنابراین باید روز سه شنبه یک اعتصاب سراسری برای افزایش دستمزدها برگزار شود.
وی تاکید کرد: دولت برای تقویت قدرت خرید مردم باید در قانون خود افزایش حقوق را پیش بینی می‌کرد. اما هیچ کاری در این مورد انجام نشد. به عنوان مثال حداقل دستمزد می‌توانست افزایش یابد، یا به طور خودکار حقوق‌ها به تورم مرتبط شود. البته مذاکراتی بین کارفرما و کارمند وجود دارد – اما دولت می‌تواند و باید یک چارچوب قانونی برای این منظور تعیین کند.
در ادامه این گزارش آمده است: بنابراین در حالی که CGT مرحله بعدی اعتصاب‌ها را شعله ور می‌کند، این سوال مطرح می شود که آیا دولت ماکرون زمان را برای میانجیگری و تعدیل از دست داده است؟
در بخش دیگری از این گزارش آمده است: به نظر نمی رسد جنبش جلیقه زرد جدیدی در حال شکل گیری باشد. و اگر اوضاع در پمپ بنزین ها آنقدر آرام شود که فرانسوی‌ها بتوانند تعطیلات پاییزی خود را در پایان هفته آینده آغاز کنند، دولت حداقل می‌تواند به کشیدن نفسی تازه امیدوار باشد.
دولت فرانسه چند روزی است که تلاش می‌کند به هر دو طرف برای رفع مناقشات فشار بیاورد. برونو لومر، وزیر اقتصاد فرانسه در یک مصاحبه تلویزیونی گفت: سوال واقعی این است: CGT چه می‌خواهد؟ اگر آنها می‌خواهند در مورد حقوق بالاتر مذاکره کنند، این کاملاً قانونی است. آنها می خواهند کشور تعطیل شود؟ این غیرقابل قبول است. بنابراین CGT باید موضع خود را روشن کند. و من می‌گویم هر شرکتی که می تواند این کار را انجام دهد باید حقوق‌ها را افزایش دهد. و واضح است که توتال می تواند این کار را انجام دهد.
چند روز آینده نشان خواهد داد که آیا این استراتژی جواب می دهد، آیا راهپیمایی جناح چپ علیه زندگی گران قیمت و تظاهرات در پاریس، حمایت زیادی خواهد داشت؟ آیا بسیاری از کارگران به فراخوان CGT برای اعتصاب در روز سه شنبه خواهند پیوست؟
اعتصاب‌های اخیر کارکنان پالایشگاه‌های مهم در فرانسه منجر به صف‌های طولانی در بیرون پمپ بنزین‌ها شده و همه بخش‌های اقتصاد، از کارکنان مراقبت‌های بهداشتی گرفته تا کشاورزان را نگران کرد.
دولت امانوئل ماکرون، رئیس‌جمهور فرانسه، برخی از کارگران اعتصاب‌کننده را مجبور کرد این هفته به سر کار بازگردند و انبارهای سوخت را باز کنند، اقدامی که خشم اتحادیه‌ها را برانگیخت، اما دادگاه‌ها آن را تأیید کردند.
“الیزابت بورن”، نخست وزیر فرانسه هم چندی پیش رفع این محاصره را اولویت اصلی اعلام کرد. وی در سخنانی در مجلس ملی اعلام کرد که کارگران انبار سوخت اکسون موبیل را ملزم به انجام خدمات اضطراری و از این طریق شکستن محاصره خواهد کرد. وی تاکید کرد: وضعیت برای هموطنان سخت و در برخی نقاط کشور غیر منطقی است.
از اواخر سپتامبر، کارگران در مهمترین پالایشگاه‌های شرکت فرانسوی توتال انرژی و شرکت آمریکایی اسو اکسون موبیل دست به اعتصاب زده‌اند. آنها خواهان افزایش حداقل ده درصدی حقوق و پاداش هستند. اگرچه دولت بخشی از ذخایر استراتژیک را آزاد کرده است، اما سوخت کافی به پمپ بنزین‌ها نمی‌رسد.
مدیریت توتال انرژی زمانی که میانگین حقوق را 5000 یورو در ماه اعلام کرد و میزان پاداش سالانه را منتشر کرد، خشم نیروی کار را برانگیخت. توتال انرژی به دلیل انفجار قیمت انرژی سود بالایی به دست آورده است و هشت میلیارد یورو به عنوان سود سهام و همچنین سود ویژه به سرمایه گذاران پرداخت کرده است. این امر به خشم کارگران دامن زده است و آنها نیز می‌خواهند از این سود بهره ببرند.
