به گزارش مرکز مطالعات سورین، روزنامه نیوعرب در مطلب تازه خود به‌قلم «صابنا صدیقی» نوشت: حتی در شرایطی که مذاکرات برای ازسرگیری برجام به مرحله نهایی خود نزدیک می‌شود، تهران دسترسی خود به قاره آفریقا را افزایش داده است.
از آنجایی که مذاکرات برای ازسرگیری برجام نتوانست پیشرفتی را به همراه داشته باشد، ایران مایل است موقعیت خود را در سایر نقاط جهان تثبیت کند.
رئیسی با تاکید بر لزوم بازنگری در روابط، تصریح کرد: «آفریقا یکی از محورهای اصلی سیاست خارجی دولت وی است و ایران، شریک قابل اعتماد کشورهای آفریقایی بوده است.»
قاره آفریقا مملو از فرصت‌هاست و می‌تواند به ایران کمک کند تا نفوذ جهانی خود را چه در سطح منطقه‌ای و چه در سطح بین‌المللی گسترش دهد و همچنین بازارهای جایگزین و فرصت‌های تجاری را فراهم کند.
چندین عامل اصلی پشت حضور رو به رشد ایران در آفریقا وجود دارد. اولاً، مانند طرح‌های «نگاه به شرق» تهران، ارتباط با آفریقا می‌تواند به بهبود وجهه جهانی ایران کمک کند.
در ابتدا، در زمان ریاست‌جمهوری محمود احمدی‌نژاد بود که تهران استراتژی «همکاری با جنوب» را با تأمین نفت از ایران، ایجاد زیرساخت‌ها و تأسیس شرکت‌های ایرانی در آن‌جا ترویج کرد.
ثانیاً، در گذشته، روابط اقتصادی با آفریقا، به ایران برای دور زدن تحریم‌های اقتصادی کمک کرده است.
زمانی که آمریکا از توافق هسته‌ای خارج شد، اتحادیه اروپا قادر به جبران زیان اقتصادی تهران نبود.
در نتیجه، ایران جستجو در بازار دست‌نخورده آفریقا را با شرکت‌های خصوصی مبتنی بر خدمات خود، آغاز کرد.
این آزمایش موفقیت‌آمیز بود و به روشی مناسب برای دور زدن تحریم‌های اقتصادی تبدیل شد.
ثالثاً، ایران با گسترش نفوذ خود در آفریقا می‌تواند با رقبای منطقه‌ای مانند عربستان و ترکیه که در این قاره کاملا فعال هستند، رقابت کند.
بنابراین، تهران یا سعی می‌کند ایدئولوژی مذهبی خود را در کشورهایی مانند نیجریه، سنگال و تانزانیا تقویت کند، یا با همدلی با دولت‌هایی که احساسات ضداستعماری و ضدغربی دارند، در آن‌ها نفوذ کند.
از نظر ژئوپلیتیکی، ایران می‌تواند با تقویت جای پای خود در نزدیکی نقاط بحرانی منطقه‌ای در آفریقا، نفوذ پیدا کند.
در نهایت، ایران از سوی کشورهای آفریقایی در سازمان ملل و سایر سازمان‌های منطقه‌ای و بین‌المللی نیز حمایت شده است.
