رسانه‌های دولتی چین از آن زمان اضافه کاری کرده‌اند تا دروغ‌های کرملین را درباره درگیری به صورت طوطی‌وار بیان کنند. واقعیت کم‌تر شناخته شده، اما به طور فزاینده‌ای نگران کننده نشان می‌دهد که آنان تا چه اندازه در انتشار اطلاعات نادرست خود در ایالات متحده موفق بوده اند. به لطف تلاش چند دهه‌ای حزب کمونیست چین، میلیون‌ها شهروند آمریکایی چینی زبان به سخنان پکن به عنوان منبع اصلی اخبار خود تکیه می‌کنند.
در این میان، «سینوویژن» (SinoVision) یک پخش کننده برنامه تلویزیونی به زبان چینی و «کیائوبائو» Qiaobao، یکی از بزرگترین روزنامه‌های چینی زبان در ایالات متحده زیرمجموعه‌های گروه فرهنگ و رسانه آسیایی بازوی دولت چین هستند. کارکنان هر دو رسانه اغلب برای اهداف تبلیغاتی به ایالات متحده اعزام می‌شوند و اکثرا داستان‌های رسانه‌های خبری داخلی چین از جمله «شین هوا» و روزنامه «خلق» یا پیپلز دیلی را در مورد چین، روابط چین و آمریکا، تایوان، هنگ کنگ و موضوعات مرتبط بازتولید می‌کنند.
سایر رسانه‌ها مانند گروه روزنامه «سینگ تائو» و وب سایت خبری Duowei توسط بازرگانانی کنترل می‌شوند که روابط نزدیکی با حزب کمونیست چین و سازمان موسوم به «جبهه متحد» دارند که از سوی آن حزب برای نفوذ در کشور‌های دیگر ایجاد شده است. ورلد ژورنال که زمانی برترین روزنامه چینی زبان در ایالات متحده بود در نتیجه مشوق‌ها و فشار‌های مالی تمایل بیشتری به پکن پیدا کرده است.
شبکه‌های تلویزیونی محلی که زمانی منبع اصلی اطلاعات برای خانواده‌های چینی امریکایی بودند دیگر نفوذی ندارند، زیرا شبکه تلویزیونی مرکزی چین و شبکه تلویزیونی «فونیکس» حامی طرفداران پکن در هنگ کنگ بر فضای رسانه‌ای مسلط هستند.
سرکوب اعتراضات در هنگ کنگ با کمک پکن موضع دولت مرکزی چین بر گردش اطلاعات در آن ناحیه را تثبیت کرده است. این قلمرو زمانی محیط رسانه‌ای پر جنب و جوشی داشت که در خارج از کشور استفاده می‌شد. با این وجود، صدا‌های مستقل رسانه‌ای مانند «اپل دیلی» (Apple Daily) یا بسته شده یا در معرض تهدید قرار دارند. اتاق‌های خبر مورد حمله قرار گرفته‌اند و روزنامه نگاران بازداشت یا مجبور به ترک شغل‌شان شده اند.
روابط عمیق حزبی بدان معناست که رسانه‌های چینی زبان نظرات کرملین در مورد جنگ در اوکراین را به صورت طوطی‌وار تکرار می‌کنند. تیتر‌های «کیائوبائو» اغلب کلمات «شین هوا» را کلمه به کلمه تکرار می‌کنند مانندعدم استفاده از واژه جنگ در مورد حمله روسیه به اوکراین و به جای آن استفاده از واژگانی، چون «وضعیت روسیه و اوکراین». در اوایل جنگ اوکراین این رسانه نظریه بی‌اساس کرملین مبنی بر این که ایالات متحده از آزمایشگاه‌های جنگ‌های زیستی در اوکراین حمایت مالی می‌کند را در بوق و کرنا کرده بود.
این دروغ‌ها بدون شک تا حدی به لطف «وی چت» برنامه پیام رسان و رسانه اجتماعی مستقر در چین که میزبان ۱۹ میلیون کاربر روزانه در ایالات متحده است گسترش یافته‌اند و در تلاش‌های حزب کمونیست چین برای تاثیرگذاری بر سیاست آمریکا بسیار پراهمیت بوده است.
وزارت بازرگانی ایالات متحده هنگامی که در سال ۲۰۲۰ به دنبال ممنوعیت وی چت از اپ استور‌ها (یا فروشگاه‌های فروش اپلیکیشن) ایالات متحده بود نگرانی‌های مربوط به امنیت ملی را مطرح کرد، اما یک قاضی فدرال این اقدام را مسدود کرد. پس از آن، دولت بایدن این ممنوعیت را لغو کرد و دستور بازنگری امنیتی داد، اما به نظر می‌رسد که این اقدام بیش‌تر بر روی حفاظت از داده‌های شخصی شهروندان امریکایی متمرکز است و نه بر محدود کردن تبلیغات و سانسور پکن.
حزب کمونیست چین با موفقیت وی چت را برای چنین اهدافی در نقاط دیگری از جهان نیز مورد استفاده قرار داده است. در استرالیا، پکن دسترسی کاربران به اخباری که برای حزب کمونیست چین نامطلوب قلمداد می‌شود (به ویژه اقدامات اخیر استرالیا برای جلوگیری از نفوذ چین بر جزایر سلیمان) را محدود کرده است. در کانادا، «کنی چیو» منتقد حکومت چین در طول کارزار انتخاباتی خود برای انتخاب مجدد در سال ۲۰۲۱ میلادی پس از پیشنهاد طرحی برای ردیابی نفوذ خارجی مورد هدف اطلاعات نادرست وی چت قرار گرفت.
بسیاری از این حملات از «هوایی نت» HuayiNet شرکتی با روابط نزدیک با دولت چین که گزارش‌های خبری روزانه را با هدف تاثیر بر مهاجران چینی در خارج از کشور ارائه می‌دهد نشئت گرفته است. در هفته‌های منتهی به انتخابات، این گزارش‌ها شامل مقالاتی بودند که در آن ادعا شده بود پیشنهاد چیو منجر به سرکوب و نظارت گسترده بر جامعه چینی در خارج از آن کشور می‌شود. انتشار اطلاعات نادرست تاثیرگذار بود و باعث باخت چیو در انتخابات شد.
اگرچه برخی از رسانه‌ها مانند Epoch Times، Hope Radio و New Dynasty TV از کنترل حزب کمونیست چین خارج هستند دسترسی به آن رسانه‌ها به گستردگی رسانه‌های مورد حمایت حکومت چین نیست. سایر کانال‌های کوچک و مستقل مانند ایستگاه هنگ کنگ با منابع محدودی کار می‌کنند. وال استریت ژورنال و نیویورک تایمز وب سایت‌های چینی زبان را راه اندازی کرده‌اند، اما آبونمانی بودن برخی از مطالب آنان دسترسی به محتوای این رسانه‌ها را برای کاربران چینی محدود می‌سازد.
حزب کمونیست چین به دنبال نفوذ غیرمستقیم بر این رسانه‌ها نیز بوده است. پکن در موارد متعددی اعضای خانواده خبرنگاران رسانه‌های منتقد حزب کمونیست چین را بازداشت کرده است.
واشنگتن باید برای کسب اطمینان از دسترسی امریکایی‌های چینی زبان به رسانه‌های آزاد در طول زمان برگزاری انتخابات میان دوره‌ای آتی و پس از آن تلاش کند. دولت ایالات متحده باید از نهاد‌های آن کشور بخواهد که ساختار‌های مالکیت و روابط مالی را با هر سازمان چینی یا جبهه متحد افشا کنند. ایالات متحده هم چنین باید به جایگزین‌های مستقل و محتوای سندیکایی از رسانه‌هایی مانند رادیو آسیای آزاد، چاینا دیجیتال تایمز و بی‌بی سی چینی یارانه ارائه بدهد. دولت امریکا باید کاری کند تا رسانه‌های تحت نفوذ حزب کمونیست چین یا سهام خود را فروخته و یا تعطیل شوند.
وزارت امنیت داخلی ایالات متحده باید خطرات برنامه‌های رسانه‌های اجتماعی مانند «وی چت» را که برای نفوذ مخرب به کار گرفته می‌شوند افشا کند. این وزارتخانه باید مقرراتی را تدوین و اجرا کند که رسانه‌های چینی را ملزم به پیروی از استاندارد‌ها و هنجار‌های آمریکایی در مورد آزادی بیان و حفظ حریم خصوصی کند و اگر قوانین را رعایت نکردند دولت باید از حضور آنان در بازار امریکا جلوگیری به عمل آورد.
در حالی که دولت بایدن مجموعه قوانینی را برای کسب اطمینان از این که محصولات اطلاعاتی و ارتباطاتی مانند وی چت خطرات امنیتی ندارند وضع کرده مشخص نیست که آیا تحقیقاتی برای ارزیابی آن‌ها انجام شده است یا خیر. حزب کمونیست چین بر اطلاعات مصرف شده توسط میلیون‌ها آمریکایی چینی زبان تاثیر می‌گذارد. اگر کارزار تبلیغاتی پکن کنترل نشود همه آمریکایی‌ها آسیب خواهند دید.
*نویسنده:
ست دی کاپلان مدرس در دانشکده مطالعات بین المللی پیشرفته پل اچ. نیتزه در دانشگاه جان هاپکینز است. او هفت سال در چین زندگی کرده است. او نویسنده چارچوب تحلیل تحولات سیاسی وزارت امور خارجه ایالات متحده (۲۰۲۰) و یکی از نویسندگان گزارش شاخص سازمان ملل – بانک جهانی تحت عنوان «مسیر‌هایی برای صلح: رویکرد‌های فراگیر برای جلوگیری از درگیری‌های خشونت‌آمیز و چارچوب ارزیابی شکنندگی» (۲۰۱۸ میلادی) است. او در حال حاضر در حال کار بر روی کتابی در مورد معکوس کردن فروپاشی اجتماعی اس
