نامزد‌های مورد تایید رئیس جمهور سابق در جورجیا، آیداهو، نبراسکا، کارولینای شمالی و کارولینای جنوبی شکست خورده‌اند و “ران دیسانتیس” فرماندار فلوریدا در نظرسنجی‌های اولیه جایگاه خود را به دست می‌آورد و به عنوان یک نامزد رقیب محتمل در برابر ترامپ ظاهر می‌شود.
چرا موقعیت ترامپ بدتر شده است؟
یک دلیل وجود دارد: ترامپ مواضعی را اتخاذ می‌کرد که به او کمک کرده بود از دیگر جمهوری خواهان برجسته متمایز شود. با این وجود، این کار را برای سال ۲۰۲۴ میلادی انجام نداده است. او بر روی “دروغ بزرگ” متمرکز شده، موضوعی که کم‌تر از آن چیزی که به نظر می‌رسد عاملی تاثیرگذار و قوی است و به جایگزین‌های ترامپ مانند دیسانتیس اجازه داد تا جایگاه خود را به دست آورند.
ترامپ زمانی ادعای انحصاری در مورد موضوعات کلیدی داشت. اکنون او این کار را انجام نمی‌دهد. زمانی که ترامپ برای اولین بار در سال ۲۰۱۶ میلادی نامزد انتخابات ریاست جمهوری شد، رویکردی غیرعادی و سه جانبه در پیش گرفت: او روی موضوع مهاجرت با موضعی متمایل به جناح راست تمرکز کرد، در حوزه اقتصاد رویکردی جناح میانه را در پیش گرفت و در هر فرصتی به تشکیلات جمهوری خواه حمله کرد. او خود را از حوزه‌ای مملو از سیاستمداران حرفه‌ای محافظه کار سنتی متمایز کرد و به نامزد برتر تبدیل شد. با این وجود، از آن زمان به این سو ترامپ ادعای منحصر به فرد خود را در مورد هر بخش از این رویکرد ذکر شده از دست داده است.
از حوزه مهاجرت آغاز کنیم. در سال ۲۰۱۶ میلادی ترامپ سرسخت‌ترین مخالف مهاجرت در میان جمهوری خواهان بود. رقبای او “مارکو روبیو” سناتور فلوریدا، “تد کروز” سناتور تگزاس، “جب بوش” فرماندار سابق فلوریدا و “جان کاسیچ” فرماندار وقت اوهایو یا فعالانه از اصلاحات در حوزه مهاجرت حمایت کردند یا سوابق متفاوتی داشتند. این وضعیت به ترامپ جذابیت خاصی برای رای دهندگان مخالف مهاجرت بخشیده بود، رای دهندگانی که احساس می‌کردند از سوی حزب خود، نادیده گرفته شده‌اند.
مرکز تحقیقات پیو این نارضایتی را دریافت؛ طبق نظرسنجی‌های آن زمان ۵۹ درصد از جمهوری خواهان گفتند که حزب آنان در سال ۲۰۱۵ میلادی “کار خوبی” در زمینه مهاجرت انجام نداده است. با این وجود، جمهوری خواهان تقریبا به اتفاق آرا رویکرد ترامپ در قبال این موضوع را تایید کردند.
اکنون رقبای ترامپ برای انتخابات سال ۲۰۲۴ میلادی متوجه این تفاوت شده‌اند و با دقت رویکردشان را تغییر داده‌اند. دیسانتیس در نزاعی به مثابه جنگی صلیبی و چند ساله به دنبال ممنوع کردن پذیرش مهاجران در فلوریدا است. “مایک پنس” معاون رئیس جمهور سابق که اغلب در نظرسنجی‌های مقدماتی حزب جمهوری خواه در جایگاه سوم قرار دارد از تکمیل دیوار مرزی ترامپ حمایت می‌کند. حتی “نیکی هیلی” سفیر سابق سازمان ملل متحد و مورد علاقه میانه‌رو‌ها که با سیاست ممنوعیت مهاجرت ترامپ در مورد اتباع کشور‌های با اکثریت جمعیت مسلمان مخالف بود، بایدن را به دلیل سیاست ملایم‌اش در حوزه مهاجرت مورد انتقاد قرار داده و در دوره فرمانداری‌اش در کارولینای جنوبی اجرای قوانین مهاجرت را تشدید کرد.
ترامپ در مسائل اقتصادی نیز برتری خود را از دست داده است. در سال ۲۰۱۶ میلادی او با دفاع از تامین اجتماعی و حمایت از مراقبت‌های بهداشتی همگانی از رقبای خود متمایز شد. با این وجود، در زمان ریاست جمهوری کاهش مالیات محافظه کارانه را تصویب کرد با مقررات مبارزه نمود و مانند یک جمهوری خواه سنتی حکمرانی کرد.
رای دهندگان متوجه این موضوع شدند. در سال ۲۰۱۶ میلادی نظرسنجی مطالعات ملی انتخابات آمریکا (ANES) از پاسخ دهندگان خواسته بود که ترامپ و هیلاری کلینتون را در یک طیف ایدئولوژیک قرار دهند از طیف بسیار لیبرال تا بسیار محافظه کار. آنان در مجموع ترامپ را “اندکی محافظه کار” ارزیابی کردند نزدیک‌تر از هر نامزد جمهوری خواه دیگری در ۴۰ سال گذشته نزدیک به طیف میانه سیاست امریکا. با این وجود، در سال ۲۰۲۰ میلادی رای دهندگان او را محافظه کارتر می‌دیدند.
“آلن آبراموویتز” دانشمند علوم سیاسی دانشگاه اموری که در ابتدا این آمار را بررسی کرد این تغییر جهت را تا حدی به سابقه اقتصادی محافظه کارانه ترامپ مرتبط می‌داند. جمهوری خواهان اقتصاد ترامپ را به خوبی به یاد می‌آورند، اما اکنون رویکرد ترامپ او را از دیسانتیس یا پنس جدا نمی‌سازد.
شاید مهم‌تر از همه وضعیت ترامپ به عنوان یک چهره ضد سیستم با چهار سال ریاست جمهوری او تیره و تار شده است. در طول چرخه سال ۲۰۱۶ میلادی تعداد قابل توجهی از جمهوری خواهان نامزد‌های حزب خود را نامطلوب قلمداد می‌کردند و اکثر آنان خواستار نامزدی یک فرد خارج از حلقه حزبی بودند. این نارضایتی به ترامپ کمک کرد. با این وجود، اکنون نیمی از جمهوری خواهان فکر می‌کنند که جناح ترامپ در حزب و تشکیلات حضور دارند. علاوه بر این، جمهوری خواهان حزب خود را بیش‌تر از زمان پیش از به قدرت رسیدن ترامپ تحسین می‌کنند. در بخش عمده سال‌های ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶ میلادی تنها ۵۰ تا ۶۰ درصد جمهوری خواهان به حزب خود نگاه مثبت داشتند. اکنون پس از چند فراز و نشیب این رقم به ۷۵ درصد رسیده است.
ترامپ در آستانه سومین نامزدی احتمالی برای کاخ سفید قربانی موفقیت خود شد: او با احیای جمهوری خواهان از دید رای دهندگان خود را از داشتن یک رقیب کاملا متضاد و مفید محروم کرد. علاوه بر این، ممکن است برای ترامپ که چهار سال را در کاخ سفید گذرانده، طرح دوباره ادعای خارج از سیستم بودن و نامزد خارج از حزب بودن کار دشواری باشد.
موضوع تازه ترامپ یعنی “دروغ بزرگ” دو جنبه منفی دارد. ترامپ از زمان خروج از قدرت تلاش کرده تا این مسائل را با ادعای (کذب) جایگزینی خود مبنی بر اینکه او برنده قانونی در سال ۲۰۲۰ میلادی بوده جایگزین کند. با این وجود، دو مشکل اساسی وجود دارد. نخست آن که ترامپ با اعمال فشار برای براندازی و لغو انتخابات ۲۰۲۰ میلادی بخشی از حزب خود را عصبانی کرد. بر اساس نظرسنجی Times-Siena تقریبا یک رای دهنده از هر ۵ رای دهنده جمهوری خواه در انتخابات مقدماتی گفتند که که اقدامات ترامپ در ۶ ژانویه “تا آنجا پیش رفت که او دموکراسی آمریکا را تهدید کرد” و یک چهارم رای دهندگان به ترامپ (به درستی) معتقدند که بایدن به طور قانونی در انتخابات ۲۰۲۰ میلادی پیروز شد. به خودی خود، این رای دهندگان به اندازه کافی آن قدر زیاد نیستند که ترامپ را از نامزدی بازدارند، اما ممکن است پایگاهی برای یک نامزد جایگزین حزب جمهوری خواه باشند.
نکته دوم آن که تقلب در انتخابات برای اکثر جمهوری خواهان دیگر اولویت ندارد.
در سه نظرسنجی متوالی FiveThirtyEight-Ipsos، با موضوع “تقلب یا امنیت در انتخابات” در بهترین حالت این مسئله به عنوان یک موضوع ثانویه از سوی رای دهندگان جمهوریخواه قلمداد شده و از هر ۵ جمهوریخواه یک نفر آن را به عنوان یکی از نگرانی‌ها و دغدغه‌های اصلی‌اش مطرح کرده است. علاوه بر این، Echelon Insights یک شرکت نظرسنجی و تحلیلی جمهوری خواه دریافته که از هر ۱۰ رای دهنده جمهوری خواه ۴ نفر معتقدند تمرکز ترامپ بر رویداد‌های سال ۲۰۲۰ میلادی دلیل خوبی برای مخالفت با او در سال ۲۰۲۴ میلادی است.
با این وجود، “دروغ بزرگ” دارای قدرت سیاسی است: چندین جمهوری خواه تایید کننده نتیجه انتخابات در انتخابات مقدماتی سال ۲۰۲۲ با مشکل مواجه شده‌اند. “لیز چنی” نماینده وایومینگ و نایب رئیس کمیته رسیدگی کننده به حمله ۶ ژانویه علیه مجلس نمایندگان در خطر از دست دادن جایگاه خود در انتخابات مقدماتی اواخر ماه جاری قرار دارد. “پیتر مایجر” از میشیگان و “تام رایس” از کارولینای جنوبی دو نماینده جمهوری خواه کنگره که به استیضاح ترامپ رای مثبت دادند و “آنتونی گونزالس” (اوهایو) و “فرد آپتون” (میشیگان) نمایندگان جمهوری خواه طرفدار استیضاح در وضعیت بدی قرار گرفتند و بازنشسته شدند.
با این وجود، سایر جمهوری خواهان تایید کننده نتیجه انتخابات مانند “برایان کمپ” فرماندار جورجیا و “براد رافنسپرگر” معاون اجرایی فرماندار ایالتی جورجیا رقبای مورد تایید ترامپ را به راحتی شکست دادند. در این میان دیسانتیس نه نتایج سال ۲۰۲۰ میلادی را تایید کرده (تا از عصبانیت ترامپ و ایجاد چالش اولیه خطرناک جلوگیری کند) و نه درباره انتخابات پیشین وسواس دارد.
بررسی واقعیت: ترامپ همچنان مورد علاقه، اما قدرت او در حال تضعیف است
طبق میانگین نظرسنجی انجام شده توسط سایت RealClearPolitics ۵۰ درصد از جمهوریخواهان از ترامپ حمایت می‌کنند و دیسانتیس ۲۴ درصد عقب‌تر از او قرار دارد. دو سوم جمهوری خواهان می‌خواهند حزب از رهبری ترامپ پیروی کند. ترامپ هم چنان چهره غالب در حزب جمهوری خواه است و اگر بر روی حمله علیه بایدن و کارنامه او متمرکز شود ممکن است بتواند به سمت نامزدی پیش برود. با این وجود، این اعداد حاکی از آن است که تسلط ترامپ بر جمهوری خواهان مانند سابق نیست. اگر رای دهندگان جمهوری خواه فرد موثرتری را برای پوپولیسم جناح راست خود بیابند فردی که از مبارزه با چپ‌ها لذت می‌برد و می‌تواند رای مردم را به دست آورد ترامپ رئیس جمهور سابق ممکن است با چالشی جدی روبرو شود.
