نشریه «مینت‌پرس» پادکستی را تحت عنوان «دیده‌بان» به میزبانی «لوکی» هنرمند موسیقی انگلیسی-عراقی منتشر کرده است که در آن حقایقی از خاندان سلطنتی انگلیس و وضعیت واقعی بریتانیا فاش می‌کند.
در این گزارش آمده است، افسانه‌ای که بخوبی تبلیغ می‌شود این است که بریتانیا دموکراتیک عمل می‌کند. البته این در مقابل سیستمی است که در آن سلطنتی که توسط نورمن‌ها در سال ۱۰۶۶ تأسیس شد هنوز در جامعه اهمیت دارد.
این گزارش با این مقدمه ادامه داد، اعضای خاندان سلطنتی انگلیس، بیش از یک‌هزار قانونی را که در پارلمان بریتانیا به تصویب درمی‌آید وتو می‌کنند.
بر اساس این گزارش، ۷۹۲ عضو مجلس اعیان انگلیس انتخاب نمی‌شوند و انتصابی هستند و ۲۶ اسقف انتصابی نیز در مجلس اعیان انگلیس حضور دارند و تنها ۶۵۰ عضو از اعضای پارلمان انگلیس انتخابی هستند.
این گزارش سپس با اشاره به این موارد توضیح داد که پارلمان انگلیس برای به دست آوردن همین سطح محدود از نمایندگی که تمامی مردم انگلیس بتوانند صرف‌نظر از مالکیت اموال خود رأی بدهند، ۳۰۰ سال جدال کرده است. به دست آوردن این حق همچنین مستلزم قربانی شدن افراد برای به دست آوردن حق رأی آن‌ها بوده است و معترضانی در منچستر در همین راستا در فاجعه‌ای که امروز به فاجعه بدنام پیترلو معروف است، قتل عام شدند.
این گزارش می‌افزاید، قرن‌ها آشوب، زندان، تبعید به مستعمرات کیفری و جنگ جهانی اول طول کشید تا تشکیلات بریتانیا حق رأی همگانی را اعطا کند و تا همین سال ۱۹۲۸ بود که تمامی افراد بالای ۲۱ سال اجازه پیدا کردند تا برای نمایندگی سیاسی در پارلمان رأی دهند.
این گزارش با اشاره به این موارد نوشت، اما مردم بریتانیا هنوز هم در یک جامعه مدیریت شده زندگی می‌کنند. امروز لوکی به همراه «کیت کلارنبرگ» روزنامه‌نگار تحقیقی در پادکست دیده‌بان در مورد راه هایی بحث کردند که عناصر درون تشکیلات بریتانیا توانسته‌اند از آن طریق اراده خود را بر نظام دموکراتیک فرضی در بریتانیا در ۱۰۰ سال گذشته تحمیل کنند.
این گزارش با «رمزی مک دونالد» نخست‌وزیر حزب کارگر انگلیس شروع کرد که با یک نامه جعلی در دهه ۱۹۲۰ به «هارولد ویلسون» سیاستمدار حزب کارگر لکه‌دار شد و ویلسون در آن زمان طی عملیاتی تحت جاسوسی نیروهای اطلاعاتی انگلیس بود. سرویس‌های اطلاعاتی یک حوزه حیاتی برای هر رهبر سیاسی بوده است که می‌توانسته آن را در کنار خود قرار داد.
این گزارش سپس ادامه داد که کنار گذاشتن «بوریس جانسون» بعنوان نخست‌وزیر انگلیس به صدر اخبار سراسر دنیا تبدیل شده است و این در حالی است که چهره‌های هم حزبی جانسون یعنی حزب محافظه کار انگلیس برای به دست آوردن این نقش کلیدی در کشور نبرد می‌کنند. با این حال، به نظر می‌رسد که در شش ماه گذشته بیش از آن‌چه که به نظر می‌رسد، جریان داستان‌های منفی درباره جانسون وجود داشته است.
مینت پرس در پایان گزارش خود نوشت که لوکی و کیت کلارنبرگ شواهدی از دخالت احتمالی در نظام سیاسی انگلیس برای دستیابی به هدف برکناری بوریس جانسون از قدرت را بررسی کردند.
طبق آن چه در این گزارش نوشته شده است کلارنبرگ یک روزنامه نگار تحقیقی است که نقش سرویس‌های اطلاعاتی در شکل‌دهی سیاست و ادراکات را کشف می‌کند.
به گفته کارشناسان، زمانی در غرب، کشورهای جهان سوم را به فقدان عقلانیت برآمده از دموکراسی در انتخاب برای رهبران سیاسی و نظام حاکمیت عقلانی متهم می کردند، چرا که از دیدگاه غرب پیدایش رهبرانی همچون قذافی، فیدل کاسترو، چاوز و… ترکیبی از دو عنصر دیکتاتوری و پوپولیسم در نظام سیاسی توسعه نیافته کشورهای جهان سوم بود که باعث روی کار آمدن چنین افراد غیر موجه و کار نابلد در عرصه سیاست کشورهایشان می شد. با ظهور ترامپ درآمریکا، این افت در انتخاب سیاستمداران کار نابلد و نا مقبول گریبان گیر بزرگترین دموکراسی جهان هم شد تا نشان دهد نظام های دموکراتیک هم می توانند از پوپولیسم و اقتدارگرایی مصون نباشند. پس از روی کارآمدن بوریس جانسون در انگلیس شاهد روندی هستیم که از آمریکا شروع شد و در حال سرایت به انگلیس و اروپا ست؛ بوریس جانسون با ویژگی‌های شخصیتی رادیکالیسم، پوپولیسم و آشفتگی‌های رفتاری و گفتاری شبیه ترامپ، گویی بروز یک بیماری سیاسی را برای گفتمان انگلوساکسون هشدار می دهد در حالی وی بر کرسی نخست وزیری انگلستان تکیه زد که اینک این جایگاه متزلزل شده است
