به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، روزنامه جروزالم پست در یادداشت تازه خود به‌قلم « سث فرانتزمن» نوشت: گزارش‌های این هفته حاکی از آن است که روسیه در حال انتقال واحدهایی از سوریه برای کمک به تلاشهای خود در اوکراین است.
به نظر میرسد ادعاهایی مبنی بر اینکه ایران ممکن است با انتقال واحدها یا نیروهای شریک خود به مناطقی که روسها ترک میکنند، از این امر منتفع شود، بر منافع حاصل از تحرکات روسیه تأکید میکند.
حتی اگر مسکو از مناطق سوریه خارج شود، این امر ممکن است به نفع ایران نباشد، زیرا تهران ترجیح میدهد از سوریه بهعنوان سکوی پرتاب تهدیدات خود استفاده کند و در عین حال، در پشت نقش روسیه پنهان شود که مشروعیت و امنیت فرضی را برای سوریه به ارمغان آورده بود.
«بشار اسد» -رهبر سوریه- روز یکشنبه، با رهبر ایران دیدار کرد. در گزارش مسکو تایمز آمده است: «روسیه روند خروج نیروهای نظامی خود از سوریه را آغاز نموده و آنها را در سه فرودگاه قبل از انتقال به جبهه اوکراین متمرکز کرده است.»
انتقال نیروهای روسیه می‌تواند حاکی از آن باشد که موازنه قدرت آن با ایران در سوریه ممکن است تغییر کند. این بدان معناست که اسد به جای رفتن به رویدادهای روز پیروزی در مسکو، این هفته دلیل خوبی برای رفتن به تهران داشت.
ایران معمولاً در یک کریدور در سوریه، از پایگاه امام علی در البوکمال در مرز عراق تا پایگاه تی4 در نزدیکی پالمیرا، تا مکان‌های دیگر در نزدیکی حمص و کوه‌های بین لبنان و دمشق فعالیت داشته است.
چرا روسیه پایگاههای خود را به سپاه یا حزبالله واگذار کند؟ این امر آن سایتها را به خطر میاندازد و همچنین منجر به تنش میشود.
اگر روسیه از برخی مکان‌ها خارج شود، ایران نمی‌تواند از آنها برای پوشش یا انکار استفاده کند.
بنابراین، اگر روسیه شروع به انتقال نیروها به خارج از سوریه کند، ایران چگونه منتفع شود؟ ایران بیشتر در معرض دید قرار خواهد گرفت. در نتیجه، باید مالک زمین‌های سوریه شود.
