غرب طی یک اقدام هماهنگ، شدیدترین تحریم‌ها را علیه روسیه و رهبران آن اعمال کرده است. این کشور در زمینه‌های مختلف منزوی شده است.
در حال حاضر، اروپا به خرید نفت و گاز روسیه در مقادیر زیاد ادامه میدهد و این کشور همچنان روزانه صدها میلیون دلار از کشورهای اروپایی دریافت میکند.
این امر بیانگر این واقعیت است که حدود 40 درصد انرژی مورد نیاز اروپا از روسیه وارد میشود.
آمریکا و بریتانیا اعلام کردند که واردات نفت روسیه را در تلاش برای افزایش فشار مالی بر کرملین ممنوع خواهند کرد.
در کوتاه‌مدت، افزایش قیمت سوخت‌های فسیلی باعث میشود تجارت برای روسیه سودآورتر از قبل از بحران باشد. در عین حال، این وضعیت، ابزاری حیاتی جهت چانهزنی سیاسی برای پوتین فراهم میکند.
آلمان، که به شدت به منابع سوخت روسیه وابسته است، در حال انجام اقدامات فوری است. در 27 فوریه، «اولاف شولتز» برنامه‌های خود را برای ساخت دو پایانه گاز طبیعی مایع (الانجی) اعلام کرد.
ذخایر گاز طبیعی که اخیراً در سواحل اسرائیل(رژیم صهیونیستی) و فراتر از آن کشف شده، در مقایسه با ذخایر روسیه، از اهمیت کمی برخوردار است.
روسیه دارای منابع به ارزش 1341 تریلیون فوت مکعب است. اسرائیل(رژیم صهیونیستی) و شرکای آن یونان، قبرس و ایتالیا، و حتی ترکیه، نمی‌توانند اروپا را راضی کنند.
خط لوله ایستمد برای انتقال گاز طبیعی از اسرائیل(رژیم صهیونیستی) به اروپا از طریق یونان و قبرس در سال 2016 اعلام شد و چندین توافقنامه بین سه کشور در این زمینه امضا گردیده است.
در یک مستند تلویزیونی، «آموس هوخشتاین» -مشاور ارشد انرژی وزارت امور خارجه- گفت: «چرا باید یک خط لوله سوخت فسیلی بین ایستمد و اروپا بسازیم، در حالی که کل سیاست ما در حمایت از فناوری جدید خلاصه میشود؟ این پروژه احتمالاً اتفاق نخواهد افتاد، زیرا بسیار پیچیده و گزاف است.»
آنکارا که هرگز از پروژه ایستمد به دلیل مشارکت یونان حمایت نکرده، مشتاق عبور خط لوله از ترکیه است.
در سال 2019، صرف‌نظر از خطوط لوله در نروژ، بریتانیا و اتحادیه اروپا تقریبا 20 درصد گاز خود را از طریق محموله‌های گاز طبیعی مایع وارد کردند.
محموله‌های اسرائیل(رژیم صهیونیستی) نیز میتواند از طریق تانکرهای غول‌پیکر به بازارهای اروپا و بریتانیا راه پیدا کند.
