دولت ایران از آمریکا خواسته است که «تعهد قانونی» الزام‌آوری بدهد تا اطمینان حاصل شود که دولت آینده نمی‌تواند کاری را انجام دهد که دولت ترامپ در زمان نقض برجام در سال 2018 انجام داد. اما دولت بایدن در موقعیتی نیست که چنین تضمینی بدهد. حتی اگر دولت بتواند چنین تعهد رسمی را در حال حاضر ارائه دهد، هیچ چیزی نمی‌تواند مانع از نقض این تعهد توسط رئیس‌جمهور بعدی شود. منتقدان جمهوریخواه بایدن قبلاً گفته‌اند که دولت بعدی هرگونه توافق احیا‌شده را کنار خواهد گذاشت. تعهدات رسمی برای کسانی که تمام تعاملات دیپلماتیک را تحقیر می‌کنند معنایی ندارد.
یک مشکل اساسی با دیپلماسی آمریکا این است که موانع سیاسی عمده‌ای برای انعقاد هر توافقی با یک کشور متخاصم یا منحوس وجود دارد و عملاً هیچ انگیزه سیاسی برای رعایت آن توافقات در زمان انجام آن‌ها وجود ندارد. هنگامی‌که یک رئیس‌جمهور با این کشورها مذاکره می‌کند، باید سرمایه سیاسی عظیمی را برای دستیابی به توافق بسوزاند و جانشین او می‌تواند تمام این تلاش‌ها را با یک اقدام خنثی کند. تصمیم ترامپ برای نادیده گرفتن برجام، اکنون به‌عنوان یکی از بدترین اقدامات سیاست خارجی او به شمار می‌رود، اما واقعیت این است که او بهای سیاسی برای انجام آن پرداخت نکرد و با مقاومت بسیار کمی از سوی کنگره یا نهادهای سیاست خارجی مواجه شد. حتی زمانی که تنش با ایران، آمریکا را به یک جنگ غیرضروری جدید بسیار نزدیک کرد، ترامپ تقریباً با هیچ واکنشی علیه سیاستی که آمریکا را به لبه پرتگاه کشانده بود مواجه نشد.
