«در دیدار وزیر خارجه جمهوری اسلامی ایران با نخست وزیر مودی و وزیر خارجه هند همه چیز خوب پیش رفت و طرفین درباره موضوعات مهم دو جانبه و منطقه‌ای صحبت کردند و از نارندا مودی دعوت شد تا به تهران سفر کند. اما در دیدار او با مشاور امنیت ملی هند اتفاق جالبی رخ داد. اینکه بر اساس گزارش طرف ایرانی، مشاور امنیت ملی هند به امیر عبداللهیان قول داده که به توهین‌کنندگان به پیامبر اسلام درس عبرت خواهند داد. طرف هندی این جمله را تکذیب کرد.»
«ایران و هند به دنبال نقاط اشتراک هستند و نمیخواهد به دنبال اختلافات بروند. سه حوزه اصلی بحث چابهار، امنیت انرژی و افغانستان هستند. پروژه چابهار که برای هند دسترسی به افغانستان و آسیای مرکزی را فراهم می کند و بسیار مهم است با وجود وعده ۵۰۰ میلیون دلاری دهلی به دلیل تحریم‌های دونالد ترامپ و ارتباط ایران با چین به جایی نرسید. »
«شاید دولت جدید ایران بتواند این پروژه را به مقصود برساند. موضوع امنیت انرژی هم بسیار مهم است چراکه هند پیش از تحریم ها بزرگترین خریدار نفت ایران بود. حالا طرفین میخواهند با ایجاد مکانیزم روپیه-ریال این مبادلات را دوباره گسترش دهند. »
«در زمینه افغانستان هم تهران و دهلی رویکرد مشابهی دارند و هر دو سابقا با طالبان مخالف بوده و حالا هم خواستار تشکیل دولت فراگیر هستند. وضعیت فعلی یعنی مهاجران بیشتر برای ایران و خطرات امنیتی بیشتر برای هند. »
«با وجود این سه اشتراک مهم، به نظر نمی‌رسد شرایط برای شکلگیری یک همکاری سیاسی سطح بالا فرهم باشد و دلیل اصلی آن هم چین است. پکن بر اساس قرارداد همکاری ۲۵ ساله میخواهد ۴۰۰ میلیارد دلار در این کشور سرمایه گذاری کند. ایران با این قرارداد جهت گیری خود را مشخص کرده است. »
«دلیل مایوس کننده دیگر هم عضویت هند در گروه چهار کشور در غرب آسیای است. آمریکا، اسرائیل و امارات اعضای این گروه هستند که همگی روابط خوبی با تهران ندارند. هند با سیاست میانه روی خود سعی می‌کند همزمان با کشورهای دارای اختلاف مثلا ایران و اسرائیل یا روسیه و آمریکا ارتباط داشته باشد اما به چه قیمتی؟ آخرش این چین است که ۴۰۰ میلیارد دلار سرمایه گذاری می کند و همراه این پول هم اثرگذاری سیاسی می‌آید. پس تنها راه برای هند در ارتباط با ایران این است که تا جای ممکن بر منافع مشترک تمرکز کرده و اختلافات را به حداقل برساند.» / ایراس
