به گزارش داون نیوز، این بررسی سه ساله برای تایید وجود ذخایر نفت و گاز انجام شد. محمد عارف عضو سابق اوگرا (سازمان تنظیم مقررات نفت و گاز) به داون تی وی گفت: « اگر این یک ذخایر گازی است، می تواند جایگزین واردات LNG شود و اگر این ذخایر نفتی است، می توانیم نفت وارداتی را جایگزین کنیم.
کشور بتواند از منابع جدید سوخت فسیلی خود بهره‌برداری کند، و افزود که اکتشاف به تنهایی نیازمند سرمایه‌گذاری هنگفتی در حدود 5 میلیارد دلار است و ممکن است چهار تا پنج سال برای استخراج ذخایر از یک فراساحل طول بکشد.
بر اساس گزارش اکونومیک تایمز، پاکستان 29 درصد گاز، 85 درصد نفت، 50 درصد گاز مایع (LPG) و 20 درصد زغال سنگ مورد نیاز خود را از طریق واردات پوشش می دهد. بر اساس گزارش اکسپرس تریبون، مجموع قبض واردات انرژی پاکستان در سال 2023 به 17.5 میلیارد دلار رسید، رقمی که پیش بینی می شود طی هفت سال آینده به 31 میلیارد دلار افزایش یابد. کشف جدید بدون شک یک موهبت بزرگ برای اقتصاد در حال مبارزه است.
از سال 2021، پاکستان با افزایش بدهی و تورم سرسام آور، با تورم نزدیک به 30 درصد ضربه خورده است. در همین حال، اقتصاد تنها 2.4 درصد در سال 2023 رشد کرد و هدف 3.5 درصد را از دست داد. این کشور را وادار کرده است تا به شدت به کمک های خارجی متکی باشد که اغلب دست نیافتنی است. در ژانویه امسال، پاکستان به دنبال 30 میلیارد دلار برای تولید گاز بود تا هزینه واردات سوخت خود را کاهش دهد.
با این حال، عارف هشدار داده است که سال‌ها طول می‌کشد تا کشور بتواند از منابع جدید سوخت فسیلی خود بهره‌برداری کند، و افزود که اکتشاف به تنهایی نیازمند سرمایه‌گذاری هنگفتی در حدود 5 میلیارد دلار است و ممکن است چهار تا پنج سال برای استخراج ذخایر از یک فراساحل طول بکشد.
بر اساس گزارش اکونومیک تایمز، پاکستان 29 درصد گاز، 85 درصد نفت، 50 درصد گاز مایع (LPG) و 20 درصد زغال سنگ مورد نیاز خود را از طریق واردات پوشش می دهد. بر اساس گزارش اکسپرس تریبون، مجموع قبض واردات انرژی پاکستان در سال 2023 به 17.5 میلیارد دلار رسید، رقمی که پیش بینی می شود طی هفت سال آینده به 31 میلیارد دلار افزایش یابد. کشف جدید بدون شک یک موهبت بزرگ برای اقتصاد در حال مبارزه است.
از سال 2021، پاکستان با افزایش بدهی و تورم سرسام آور، با تورم نزدیک به 30 درصد ضربه خورده است. در همین حال، اقتصاد تنها 2.4 درصد در سال 2023 رشد کرد و هدف 3.5 درصد را از دست داد. این کشور را وادار کرده است تا به شدت به کمک های خارجی متکی باشد که اغلب دست نیافتنی است. در ژانویه امسال، پاکستان به دنبال 30 میلیارد دلار برای تولید گاز بود تا هزینه واردات سوخت خود را کاهش دهد.
به گفته محمدعلی وزیر انرژی پاکستان، پاکستان دارای 235 تریلیون فوت مکعب ذخایر گازی است و سرمایه گذاری 25 تا 30 میلیارد دلاری برای استخراج 10 درصد از این ذخایر در دهه آینده برای معکوس کردن کاهش فعلی گاز کافی است. تولید و جایگزین واردات انرژی شود.
تورم بالا و مداوم می تواند پاکستان را از مرز خارج کند، خرم حسین ستون نویس در سپیده دم نوشته است: ” در تاریخ پاکستان سابقه ای وجود ندارد که چنین طلسم طولانی و شدید تورم کشور را درگیر کند .”
اگرچه منابع هیدروکربنی پاکستان هنوز اندازه گیری نشده است، برخی برآوردها نشان می دهد که این کشف چهارمین ذخایر بزرگ نفت و گاز در جهان است. این می تواند یک تغییر بالقوه بازی در جریان انرژی منطقه باشد.
در ماه ژوئیه، S&P Global Commodity Insights گزارش داد که چهار حوضه رسوبی عمدتا ناشناخته در هند می توانند تا 22 میلیارد بشکه نفت را در خود جای دهند. در واقع، حوضه های کمتر شناخته شده رده دوم و سوم یعنی ماهانادی، دریای آندامان، بنگال و کرالا-کنکان حاوی نفت بیشتری نسبت به حوضه پرمین هستند که تاکنون 14 میلیارد از 34 میلیارد بشکه ذخایر نفت قابل استحصال خود را تولید کرده است.
راهول چاوهان، یک تحلیلگر بالادستی در Commodity Insights، بر پتانسیل بخش نفت و گاز هند که اکتشاف نشده است، تأکید کرد، ” ONGC و Oil India زمین هایی را در آب های آندامان تحت برنامه مجوز باز کردن سطح زمین (OALP) دارند و چند پروژه مهم را برنامه ریزی کرده اند. هند همچنان منتظر ورود یک شرکت نفتی بین‌المللی با تخصص اکتشاف آب‌های عمیق و فوق‌عمیق برای شرکت در مناقصه فعلی و آتی OALP و اکتشاف این مناطق مرزی است.
در حال حاضر، تنها 10 درصد از حوضه رسوبی 3.36 میلیون کیلومتر مربعی هند تحت اکتشاف است. با این حال، هاردیپ سینگ پوری، وزیر نفت می گوید که این رقم در سال 2024 به دنبال اعطای بلوک ها تحت دورهای سیاست صدور مجوز زمین های باز (OALP) به 16 درصد خواهد رسید. OALP تاکنون 144 بلوک به مساحت 244007 کیلومتر مربع را به خود اختصاص داده است. تحت OALP، هند به شرکت‌های اکتشافی بالادستی اجازه می‌دهد تا مناطقی را برای اکتشاف نفت و گاز ایجاد کنند و برای هر منطقه در طول سال ابراز علاقه کنند. سودها سه بار در سال جمع می شوند و پس از آن به حراج گذاشته می شوند. به گفته پوری، فعالیت های اکتشاف و تولید (E&P) هند در بخش نفت و گاز فرصت های سرمایه گذاری به ارزش 100 میلیارد دلار تا سال 2030 را ارائه می دهد.
پس چرا کسی برای حفاری به پاکستان عجله نمی کند؟
شل اعلام کرد که سهام تجاری پاکستان خود را در ژوئن سال گذشته به آرامکو عربستان می‌فروشد و حراج 18 بلوک نفت و گاز در همان زمان در سال گذشته، در بهترین حالت، با پاسخ بی‌صدا از سوی پیشنهاد دهندگان بین‌المللی مواجه شد. به گفته The Nation، هیچ شرکت بین المللی حتی برای 15 بلوک مناقصه نداده است.
در ماه ژوئیه، مسادیک مالک، وزیر نفت این کشور، به یک کمیته پارلمانی گفت که هیچ شرکت بین‌المللی علاقه‌ای به اکتشاف نفت و گاز فراساحلی در پاکستان ندارد و شرکت‌های داخل کشور عمدتاً درهای خروج را در نظر داشتند.
این موضوع به امنیت و ریسک در مقابل پاداش مربوط می شود و مالک به کمیته توضیح می دهد که هزینه امنیت یک معامله شکن بزرگ است زیرا «در مناطقی که شرکت ها به دنبال نفت و گاز هستند، باید مبلغ قابل توجهی را برای حفظ امنیت هزینه کنند. کارکنان و دارایی های آنها». و امنیت توسط پاکستان تامین می شود که به وظیفه خود عمل نکرده است.
در ماه مارس سال جاری، پنج مهندس چینی در یک حمله انتحاری در شمال غرب پاکستان، زمانی که یک وسیله نقلیه مملو از مواد منفجره به اتوبوسی که کارکنان را از اسلام آباد به پروژه غول پیکر سد داسو در استان خیبر پختونخوا حمل می کرد، برخورد کرد، کشته شدند. این پروژه بخشی از کریدور اقتصادی چین و پاکستان (CPEC) به ارزش 62 میلیارد دلار است. این حادثه باعث یک سری تعطیلی موقت در سایر پروژه ها نیز شد.
در اوایل همان ماه، شورشیان به دارایی های چین در جنوب غربی پاکستان حمله کردند و به مجتمع اداره بندر گوادر که توسط چین اداره می شود، یورش بردند. این حملات توسط ارتش آزادیبخش بلوچستان (BLA) انجام شد، جدایی طلبانی که برای بلوچستان مستقل می جنگند، همانطور که توسط موسسه لوی گزارش شده است .
اساساً، معنای این امر این است که پاکستان یا چین خواهد بود، زیرا کاوشگران چینی دولتی یا تحت کنترل دولت، اشتهای بسیار متفاوتی برای ریسک دارند. به گفته مالک، احتمالاً این ذخایر عظیم بدون تمایل بیشتر آرامکو یا دخالت چینی‌ها از زمین خارج نمی‌شوند.
