نشریه شورای روابط خارجی در یادداشت تازه خود به‌قلم «کتی هوانگ» نوشت: این تهاجم چین را در موقعیت نامناسبی قرار داده است. چین و روسیه روابط اقتصادی نزدیکی دارند، اما یکی از ستون‌های سیاست خارجی این کشور شرقی، احترام به تمامیت ارضی کشورهاست.
وزارت امور خارجه چین مجموعه‌ای از بیانیه‌های سنگ‌اندازی را منتشر کرده، این تهاجم را تأیید نکرده، اما آن را نیز محکوم نکرده است. این وزارتخانه مکرراً اعلام نموده که وضعیت پیچیده است، تحریم‌ها بی‌فایده هستند و غرب تا حد زیادی مسئول جنگ است.
اگرچه چین می‌خواهد خود را اساساً بی‌طرف نشان دهد و از گفت‌وگو حمایت می‌کند، اما مواضع این کشور در واقع به منزله دفاع قابل‌توجهی از روسیه و نشان‌دهنده تقویت روابط دو کشور است.
چین و روسیه نزدیک‌ترین شریک یکدیگر هستند. اقتصادهای آن‌ها مکمل یکدیگر هستند: چین یک قدرت تولیدی است، اما منابع ضعیفی دارد، بنابراین به انرژی روسیه نیاز دارد، در حالی که روسیه دارای ذخایر عظیم انرژی است، اما به سرمایه‌گذاری و کمک به گسترش پایگاه اقتصادی خود نیاز دارد. هر کدام دارای مسائل جدی حقوق بشر و سیاست خارجی هستند، اما مشکلات دیگری را نادیده می‌گیرند. چین همچنین یکی از خریداران عمده تسلیحات پیشرفته روسی بوده است.
به نظر می‌رسد روسای جمهور دو کشور روابط شخصی قوی دارند. برای مثال، این دو در یک تماس تلفنی درباره اوکراین بحث کردند و رئیس‌جمهور چین گفت که مذاکرات مطلوب است. هیچ نشانه‌ای از انتقاد شی از پوتین وجود نداشت.
در عین حال، چین می‌داند که حمایت از تهاجم روسیه، به روابط این کشور با دموکراسی‌های ثروتمندی مانند آمریکا، کشورهای اتحادیه اروپا و ژاپن که شرکای اصلی تجاری آن هستند، آسیب جدی می‌زند. اگر چین در کنار روسیه قرار گیرد، مانند ارائه تسهیلات اقتصادی یا موافقت با وتوی تحریم‌ها در شورای امنیت سازمان ملل، نجات این روابط دشوار خواهد بود. این امر، از سر گرفتن تعامل با چین را برای بسیاری از کشورها تقریباً غیرممکن می‌سازد. این معضل در نحوه بحث جنگ در رسانه‌های اجتماعی چین منعکس می‌شود.
