به گزارش مرکز مطالعات سورین، نشریه نیوزویک در یادداشتی به‌قلم «سامان رضوان» نوشت: وقتی یک مقام بلندپایه در چین ناپدید می‌شود، نگران‌کننده است، اما وقتی سه تن ناپدید می‌شود، مانند یک پاک‌سازی سیستماتیک به نظر می‌رسد.
تحلیلگران چینی با این سؤال دست و پنجه نرم می‌کنند، زیرا وزیر دفاع چین، «لی شیانگ فو» همچنان غایب است و به صفوف غایبان دیگری همچون «چین گانگ» -وزیر خارجه چین- و «ژنرال لی یوچائو» رئیس نیروهای موشکی هسته‌ای چین می‌پیوندد.
ناپدید شدن شیانگ فو، لایه‌ای از نوسانات را به چشم‌انداز نظامی و سیاست خارجی چین اضافه می‌کند، به‌ویژه با توجه به روابط نزدیک او با شی جین پینگ و کنترل او بر یکی از نیرومندترین قدرت‌های نظامی جهان.
به نظر می‌رسد خطر کشاندن آمریکا به نبردی در اقیانوس آرام، جایی که چین در حال تقویت حضور نظامی خود است، هر روز در حال افزایش است.
ناپدید شدن این مقامات ارشد نشانه شکستگی بیشتر دیپلماسی و نشانه‌ای از آماده شدن شی برای رویارویی است.
معتقدند که علت اصلی ناپدیدی فساد است. اتهامات کلاه‌برداری و فساد اغلب به‌عنوان بهانه‌ای مناسب برای نظام‌های خودکامه برای از بین بردن اپوزیسیون‌ها است.
همان‌طور که سرکوب روسیه را نسبت به جامعه مدنی و چهره‌های مخالف مانند الکسی ناوالنی شاهد بودیم؛ فساد یک دردسر واقعی برای چین، به‌ویژه در رده‌های نظامی آن است.
وقتی یک ارتش فاسد و ضعیف به میدان نبرد می‌آید باعث یک فاجعه می‌شود؛
بنابراین، اگر چین برای جنگ آماده شود، تمیز کردن خانه و ریشه‌کن کردن فساد به یک مأموریت حیاتی تبدیل می‌شود، اما این تنها پاک‌سازی نیست که نگرانی‌هایی را ایجاد می‌کند.
در هفته‌های اخیر، چین در جبهه نظامی، افزایش قدرتش بسیاری را نگران کرده است که ممکن است به‌زودی از آمریکا به‌عنوان قدرت برتر جهان پیشی بگیرد.
در سال ۲۰۲۲، شی به‌صراحت اعلام کرد که چین باید تا سال ۲۰۴۹ آماده نبرد و قادر به «جنگ و پیروزی در تمام جنگ‌ها» باشد.
علاوه بر این موارد، به گفته یکی از تحلیلگران سابق ناتو، به معنای واقعی یک درگیری مخفیانه بین چین و غول‌های فناوری آمریکایی وجود دارد که برای برتری بر کابل‌های اینترنت در دریای چین جنوبی رقابت می‌کنند.
از طرف دیگر نیز چین روز به روز بر اهمیت ویژه کشورهای آسه برای تقویت پیوندهای اقتصادی و دیپلماتیکش تلاش می‌کند و همین مسئله با غیرقابل پیش‌بینی بودن چین مقابله می‌کند و امنیت جمعی منطقه‌ای او را تقویت می‌کند.
البته که برای مقابله با این تهدیدات از درون و بیرون، بایدن روابط قوی‌تری با کشورهایی مانند ژاپن، کره جنوبی و ویتنام ایجاد کرده است. این شروع خوبی است، اما کافی نیست. یک چارچوب امنیتی جدید و فوری باید اجرا شود.
ممکن است ناتوی آسیایی هنوز در کار نباشد، اما افزایش همکاری نظامی از طریق تمرین‌های مشترک، اشتراک اطلاعات و معاملات تسلیحاتی می‌تواند شریک قابل اعتمادتری را ایجاد کند و تعادل قدرت را از چین دور کند.
در نهایت، تحرکات دیپلماتیک و نظامی تهاجمی و غیرقابل پیش‌بینی چین باید زنگ خطر را برای همه ما به صدا درآورد. ما فقط باید درگیری ویرانگر اوکراین را در نظر بگیریم تا درس سخت تجاوز را به خاطر بسپاریم.
