نویسنده: حامدعباسی
میدان آرش در سال ۱۳۴۶ توسط یک شرکت ژاپنی کشف شد؛ ذخیره تخمینی گاز این میدان ۲۰ تریلیون فوت مکعب و ذخیره نفت تخمینی این میدان ۳۱۰ میلیون بشکه پیش بینی شده است؛ این میدان که از سوی ایران “آرش” و از سوی دو کشور کویت و عربستان “الدُره” نامیده می‌شود و ده‌ها سال است به جهت تعیین سهم ایران و کویت، به مسئله ای مناقشه‌برانگیز برای دو کشور تبدیل شده است.
ادعای وزیر نفت کویت و بعضاً عربستان در شرایطی مطرح می‌شود که بر اساس نقشه های بین المللی و خطوط مرزی دریایی تعیین شده مربوط به پیش از انقلاب اسلامی ایران، میدان آرش در نزدیکی جزیره سروش و بیش از ۴۰ درصد این میدان درون مرز دریایی کشورمان قرار دارد.
حالا کویت از سال ۱۹۷۵ بهره‌برداری از الدره آغاز کرده و هرگونه عملیات اکتشاف و نصب سکو توسط ایران در این منطقه را نمی‌پذیرد و عربستان را به عنوان مدعی جدید این میدان معرفی می‌کند.
ایران یکبار در سال ۱۳۸۰ عملیات اکتشاف از میدان آرش را آغاز کرد که پس از ادعای حقوقی کویت در مجامع بین المللی و با توجه به پارادایم گفتگوی تمدن‌ها و تنش‌زدایی در دولت وقت، اکتشاف متوقف و تجهیزات میدان آرش به محل دیگری منتقل شد. در سال ۱۳۹۳ نیز با سفر امیر کویت به ایران، وزارت نفت ایران اقدام به ارائه تفاهم نامه ای در خصوص حل مناقشات میدان آرش داشت که به دلایل نامعلومی این موضوع از برنامه خارج شد.
سابقه چالشی این میدان نشان میدهد که ایران کار سختی در پیش دارد و با توجه به اینکه کویت و عربستان توسعه میدان آرش را به شرکت شل واگذار کرده اند، به نظر می‌رسد وزارت نفت و وزارت امور خارجه علاوه بر تقویت و حمایت از توان متخصصان داخلی، میبایست هر چه زودتر دیپلماسی دولت سیزدهم نیز در خصوص میدان آرش فعال شود.
