میدل ایست نیوز: مسعود بارزانی بیش از سه دهه است که پدر معنوی اقلیم کردستان عراق بوده و ممکن است بیشتر از این دوام نیاورد. شایعاتی پخش شده مبنی بر این که او بیمار است، اگر چه کردستان مرکز مهم گردشگری و سرمایه گذاری است، اما بیمارستان های آن از نوع کشورهای جهان سوم است و به همین دلیل است که مسعود بارزانی برای درمان به خارج از کشور سفر می کند.
مطبوعات کردی تحت سانسور شدید قرار دارد و هیچ کس نمی تواند به موضوعات مربوط به حزب حاکم در مطبوعات بپردازد. اگرچه شایعاتی منتشر می شود اما حقیقت این است که هیچ کس خارج از حلقه نزدیک بارزانی دقیقاً نمی داند که این بیماری چیست.
مرگ بارزانی نه تنها برای عراق و اقلیم کردستان، بلکه برای منطقه نیز پیامدهایی خواهد داشت. میراث او متفاوت خواهد بود؛ او خود و خانواده اش را با هزینه مردم ثروتمند کرد. فساد در اقلیم کردستان با فساد در سومالی، سودان جنوبی و یمن رقابت می کند.
او در حالی که اموال و سرمایه گذاری خود را در پوشش سخنرانی های ناسیونالیستی پنهان می کرد، قلمرو تحت کنترلش را به نسخه دوم جمهوری ترک قبرس شمالی با پولشویی بیشتر تبدیل کرده است.
ایالات متحده به طور فزاینده ای سوء استفاده های بارزانی را نادیده گرفته است. منطق وزارت خارجه و کاخ سفید ساده است: بارزانی ممکن است فاسد باشد و ممکن است دیکتاتور باشد، اما او برای ایجاد ثبات در منطقه تلاش می کند.
اما اتکای بیش از حد به خاندان بارزانی ثبات نمی آورد و تحمل دیکتاتوری راه زیان آوری است.
از سوی دیگر یک درگیری نسلی در اقلیم کردستان جریان دارد، چراکه که مسرور بارزانی، پسر بزرگ مسعود بارزانی برای به حاشیه راندن نچیروان بارزانی برادرزاده مسعود تلاش می کند. نچیروان دارای نفوذی است که ممکن است در نهایت کار خود را در حبس خانگی یا تبعید به پایان برساند.
در حالی که دیپلمات‌ها به اقدامات مسرور علیه پسر عمویش و ادریس، پسر نچیروان اذعان دارند، در مورد احتمال درگیری بین پنج پسر مسعود (مسرور، منصور، مکسی، ویسی و ملامصطفی) کمتر بحث شده است.
احترام به پدر همیشه مانع از بروز درگیری بین برادران بارزانی شده است. اما پس از مرگ مسعود و مدت کوتاهی سوگواری، تمام این خویشتن داری ها متوقف می شود. مسرور ابتدا درب اتاقش را به روی نچیروان و ادریس می بندد. مانند کاری که محمد بن سلمان در ریتز کارلتون ریاض انجام داد.
گام بعدی تلاش مسرور برای تسلط بر قدرت، بی ثبات کننده تر خواهد بود و منجر به پایان سرمایه گذاری و رشد در اقلیم کردستان می شود.
اقتدار بارزانی ها به عنوان یک خانواده هم به وجهه خانوادگی و هم به خویشاوندی بستگی دارد.
مسرور بر ضد برادرانش اقدام خواهد کرد. اگر کسب جایگاه تنها سیاست وی بود، ممکن بود مشکلی ایجاد نشود. با این حال، مسرور برادر بزرگتر است و کردستان یک سلطنت واقعی است که پسر ارشد وارث ظاهری آن است.
مکسی احتمالاً کنار می ایستد، زیرا او شخصیتی هنری دارد و کمتر به سیاست یا ثروت علاقه دارد. او هیچ تهدیدی برای برادرانش ندارد. در حالی که هر یک از دو برادر دیگر دارای منافعی هستند که مسرور می تواند آن ها را تصرف کند.
دیپلمات های غربی باید انتظار داشته باشند که نبردهای برادرکشی خونین مانند جنگ مافیایی یا باندی رخ دهد. هدف ممکن است خود برادران نباشند، بلکه اعضای تشکیلات یا منافع تجاری آن ها باشند مانند انفجارها، آتش زدن های عمدی، تیراندازی از داخل خودرو، ترور و یا ناپدید شدن خواهند داشت.
