به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، وبگاه امواج مدیا در یادداشت خود به‌قلم «بیژن خواجه پور» نوشت: طی چند هفته‌ی گذشته، گزارش‌های مختلفی مبنی بر افزایش فروش نفت ایران منتشر شده است.
آخرین مورد از این دست، گزارش سرویس نظارتی «تانکر ترکرز» بود که نشان می‌دهد در ماه آگوست سال ۲۰۲۳، بیشترین حجم صادرات ایران از سال ۲۰۱۸، زمانی که دولت دونالد ترامپ به‌طور یک‌جانبه از توافق برجام ایران خارج شد و تمامی تحریم‌ها را دوباره اعمال کرد، صورت گرفته است.
چهار دلیل می‌تواند افزایش صادرات نفت ایران را توضیح دهد. به نظر می‌رسد که دولت جو بایدن اجرای تحریم‌های آمریکا را کاهش داده است.
پیشنهاد تهران برای ترکیب نفت خام خود با چگالی API که پالایشگاه‌های علاقه‌مند به آن نیاز دارند، برای بسیاری از دولت‌ها در آسیا جذاب است.
تقاضای جهانی برای نفت در حال رشد است و ایران و امانت‌داران بین‌المللی‌اش در دورزدن تحریم‌های آمریکا خبره‌تر می‌شوند و می‌توانند از این مهارت سود بیشتری ببرند.
کارشناسان توافق دارند که صادرات اضافی ایران عمدتاً با قیمت‌هایی پایین‌تر به چین می‌رود. با این حال، طی چند سال گذشته، تغییر قابل‌توجهی رخ داده است.
بر اساس منابع مختلف، در حال حاضر تقریباً ۹۰ درصد صادرات ایران توسط پالایشگاه‌های خصوصی در چین خریداری می‌شود.
با توجه به اینکه بودجه‌ی فعلی ایران بر مبنای عملکرد صادراتی ۱.۳ میلیون بشکه در روز است، بدیهی است که درآمدهای نفتی مازاد به دولت خواهد رسید.
این درآمد اضافی برای شرکت ملی نفت بسیار مثبت است و بر فضای کلی سرمایه‌گذاری در صنایع مرتبط تأثیر می‌گذارد و همچنین مشاغل بسیار موردنیاز را ایجاد می‌کند.
از نظر اقتصاد کلان، دولت باید بودجه‌ای برای جبران کسری بودجه‌ی عمومی خود در سال جاری داشته باشد.
علاوه بر این، اگرچه تورم هیچ بهبودی نشان نداده است، کارشناسان انتظار دارند با وارد عمل‌شدن چرخه‌های مالی در اقتصاد، تورم کاهش یابد.
درمجموع، بهبود عملکرد صادرات نفت، تأثیرات مثبتی بر امور مالی دولت و کل کشور دارد.
با این حال، موارد گسترده‌ای از بی‌ثباتی و تنش در اقتصاد وجود دارد، به این معنی که چندین گام سازنده دیگر برای بازگشت اقتصاد به درجاتی از آرامش و ثبات باید برداشته شود.
