بهگزارش مرکز مطالعات سورین، وبگاه دیلی سینگنال در یادداشت تازه خود بهقلم «جیمز کارافانو» نوشت: «ولادیمیر پوتین» -رئیسجمهور روسیه- بدون برافراشتن پرچم روسیه بر فراز کیف، هرگز نمیتواند آسوده باشد. حتی یک لحظه هم شک نکنید که «شی جین پینگ» همین احساس را در مورد تایوان دارد.
رئیسجمهور چین مطمئناً امیدوار است که در زمان حیاتش پرچم کمونیستها را بر فراز تایپه به اهتزاز درآورد.
برخلاف حمله روسیه به اوکراین، اقدام چین در مورد تایوان شامل عبور از صدها مایل آب است. اگر پکن بخواهد تایوان را به زور تصرف کند، تا زمانی که متقاعد نشود که میتواند قاطعانه و سریع پیروز شود، اقدامی نخواهد کرد. پکن فکر میکند که غرب ضعیفتر میشود، بنابراین زمان به نفع آن است.
وقتی پیروزیها سریع و تعیینکننده نباشند چه اتفاقی میافتد؟ پوتین ممکن است اوکراین را فتح کند، اما اگر این کار را انجام دهد، در عین حال ضربه حیرتآوری به اقتصاد خودش وارد میکند. چه برد و چه باخت، پوتین بار بزرگی را به دوش خواهد کشید.
پکن همچنین در مورد ارزش پوتین به عنوان یک متحد درسهایی میگیرد. پوتین به جای تجزیه و تضعیف اروپا، به ناتو دلیلی برای وجود و تقویت دوباره داده است. کشورهای اروپایی در حال افزایش هزینههای دفاعی هستند. کنگره احتمالاً دولت بایدن را برای تقویت موقعیت متعارف و استراتژیک ارتش آمریکا تحت فشار قرار دهد.
پکن همچنین مجبور به صرف سرمایه ژئوپلیتیکی برای حمایت از روسیه شده است. دفع مسئولیت نسلکشی اویغورها یک چیز است، اما دفاع از جنایات جنگی روسیه که در توییتر و یوتیوب پخش میشود، اعتبار چین را در مورد ادعاهای چین مبنی بر اینکه یک قدرت «مسئول» است، تحتالشعاع قرار میدهد. حتی اگر پکن بخواهد روسیه را با تله بدهی خود نجات دهد، هزینه زیادی خواهد داشت.
در اینجا درسی حتی بزرگتر وجود دارد که شی پیشبینی نکرده است. او از تماشای خودکشی اقتصادی غرب با طرح اقدام اقلیمی که اقتصادهایش را فقیر میکند هیجانزده شده است.
حتی قبل از حمله پوتین به اوکراین، پکن حق داشت که غرب در حال خودکشی ژئوپلیتیکی است. آنها هنوز به مزخرفات خود در زمینه اقلیم پایبندند.
با این حال، مقاومت در اوکراین برخی از حقیقتهای مدفون را در غرب برانگیخته است. اگر ما از آزادی، امنیت و رفاه خود دفاع نکنیم، هیچکس این کار را نخواهد کرد.
چین ممکن است تصمیم بگیرد که منتظر بماند و ببیند پس از جنگ اوکراین چه اتفاقی میافتد.