برخی از تحلیلگران معتقدند یک نقطه عطف ظریف در روابط دوجانبه پدیدار شده است. آنها حتی حدس می زنند که ممکن است منجر به دوره شکستن یخ در روابط دو جانبه میان دو کشور شود چرا که هم چین و هم هند از قبل از این دیدار، روابط کم رنگی داشته اند.
بنابراین، عده ای از کارشناسان حدس می زدند که آیا در مورد این سفر ابهاماتی وجود دارد؟ با این حال، این سفر نگرش عمل گرایانه هر دو طرف را در جهت گسترش اجماع در میان اختلافات خاص نشان می دهد.
در همین راستا، هند ضمن اعلام اینکه دیدار وزرای خارجه دو کشور حدود سه ساعت به طول انجامید و هر دو به صورت آشکار و صریح به یک دستور کار اساسی و گسترده پرداختند، گفت: هر دو طرف نیاز به حفظ ارتباطات در سطح بالا را تشخیص داده اند.
روابط چین و هند در سال های اخیر با شکست های آشکاری مواجه شده و مدتی است که در سطح پایینی قرار داشته است. یکی از دلایل اصلی این سطح پایین، این است که برخی اختلافات خاص بین دو کشور به واشنگتن فرصت ایجاد این اختلافات را داده است.
تحت تحرکات و تشویق مقامات آمریکایی و غربی، سیاستمداران و سازمان های افکار عمومی، دیدگاه های تند نسبت به چین در هند را ترویج داده و موجب ایجاد فشار بر سیاست گذاران شده است. از یک سو، بسیاری از مردم چین نیز از مشارکت هند در اتحاد کواد ( اتحاد میان امریکا، استرالیا، هند و ژاپن) و همچنین تعامل فعال هند با ایالات متحده به ویژه تقویت روابط نظامی ناراضی هستند.
آنها معتقدند که هند به آمریکا کمک می کند تا چین را مهار کند. در این زمینه، چین نگرش بسیار مسئولانه ای را حفظ کرده و به اجماع راهبردی پایبند است؛ دو کشور تهدیدی برای یکدیگر نیستند بلکه فرصت هایی برای توسعه اقتصادی یکدیگر قلمداد می شوند. با این حال هند این تصور را از خود به جای گذاشته که اغلب شک برانگیز است.
با این وجود، آنچه اخیراً در اوکراین رخ داد، برای جامعه بین المللی به ویژه کشورهای غیر غربی، الهام بخش بود و بزرگ ترین اجماع را در روابط چین و هند آشکار تر کرد. علاوه بر آن بحران اوکراین، فرصتی را برای گرم شدن روابط چین و هند فراهم کرده است به طوری که این درگیری باعث شده تا جامعه هند شیوه سلطه جویانه واشنگتن را احساس کند.
واشنگتن بارها دهلی نو را متهم و تهدید به تحریم کرده است، زیرا هند در محکومیت و تحریم روسیه از آمریکا پیروی نکرد. ایالات متحده حتی صراحتاً به هند هشدار داد که نفت روسیه را وارد نکند. تحمیل این فشارها بر هند که یک قدرت بزرگ در حال ظهور است، توهین بزرگی به اصل دیپلماسی مستقل این کشور است.
کاربران هندی یک بار موضوع «من از پوتین حمایت می کنم» را در لیست داغ توییتر قرار دادند. این موضوع در واقع مقاومت طبیعی جامعه هند را در برابر رویکردهای هژمونیک واشنگتن نشان می دهد. بر همین اساس می توان گفت که بحران اوکراین یک آینه است. باید یاد گرفت که مناقشات ژئوپلیتیکی با پیشینه تاریخی پیچیده، که مملو از موضع تقابل‌آمیز است، می‌تواند به محض مداخله تهاجمی نیروهای یک طرف ثالث به سمت یک وضعیت تراژیک غیرقابل برگشت سوق پیدا کند یا خیر.
تفکر عقلانی اخیراً در جامعه هند به طور مکرر ظهور کرده است. تریبون هند اخیراً مقاله‌ای با عنوان «زمان است که هند و چین روابط خود را اصلاح کنند» منتشر کرده است که بیانگر این موضوع است که روابط دوجانبه تجاری نمی تواند قربانی مسائل و اختلافات گذشته میان دو کشور شود.
چین و هند هر دو کشورهای در حال توسعه با جمعیت زیاد هستند و هر دو توسعه اقتصادی و بهبود استانداردهای زندگی مردم را به عنوان امری وظیفه ای در نظر می گیرند و هیچ یک از آنها یکدیگر را به عنوان سرگرمی نمی پذیرفتند.
علاوه بر آن دو کشور هر دو قدرت های نوظهور مستقل با منافع مشترک گسترده هستند که این امر باعث می‌شود که هر دو دیدگاهی فراتر از اصطکاک های خاص داشته باشند. این امر به ویژه در شرایط کنونی بین المللی اهمیت دارد به طوری که وانگ در جریان بازدید روز جمعه خود تاکید کرد که چین و هند باید بر مسیرهای توسعه خودشان پایبند باشند.
او همچنین رویکرد سه وجهی را پیشنهاد کرد: ۱- نگاه به روابط دوجانبه با چشم‌انداز بلندمدت ۲_ مشاهده پیشرفت یکدیگر با ذهنیت برد-برد ۳_ شرکت در فرآیند چند جانبه با وضعیت همکاری. این موضوعات نه تنها ذهن گسترده چین را به عنوان یک قدرت بزرگ نشان می دهد، بلکه یادآور رفتاری مسالمت آمیز برای هند است.
البته، این مسئله امری غیرواقعی است که انتظار داشته باشیم همه اختلافات چین و هند به زودی برطرف خواهد شد. با این حال، چین و هند می توانند به طور کامل همکاری های دوجانبه سودمند را در امور بین المللی گسترش دهند، پایه اعتماد متقابل را احیا کنند و شرایط بیشتری را برای مدیریت بیشتر اختلافات دوجانبه ایجاد کنند در حالی که پکن به طور کامل حسن نیت خود را در این زمینه نشان داده است.
بر همین اساس، تحلیلگران چینی اعلام کرده اند که امید است هند این حسن نیت را جدی بگیرد و در نیمه راه با چین دیدار کند تا چین و هند به جای دشمنان فرسایشی متقابل به شریکی برای موفقیت متقابل تبدیل شوند. ۀنها می گویند: زمانی که نوبت به اهداف اصلی مربوط به منافع مشترک می رسد، چین و هند باید در کنار هم بایستند.
لان جیان‌شوئه، رئیس بخش مطالعات آسیا و اقیانوسیه در موسسه مطالعات بین‌المللی چین اعلام کرده که برخی از رسانه‌های هندی گفته اند که روابط هند با چین تا زمانی که به مناقشه مرزی رسیدگی نشود نمی‌تواند عادی باشد. این ذهنیت نادرست است.
به گفته کارشناسان، در پس زمینه بحران اوکراین، شکست حکومت جهانی و اقتصادهای نوظهور آسیب دیده از کووید-۱۹، اگر پکن و دهلی نو بتوانند دوباره بر همکاری تمرکز کنند، هر دو کشور به شدت از آن سود خواهند برد. چین تلاش زیادی در این زمینه انجام داده و گام اول را برداشته و اعتقاد بر این است که هند نیز از این راه پیروی خواهد کرد.
لان بر این باور است که تبادلات روان بین دو کشور به آنها کمک خواهد کرد تا در نشست‌های بعدی خود مانند اجلاس‌های بریکس و سازمان همکاری شانگهای به اجماع بزرگ‌تری در مورد موضوعات کانونی منطقه‌ای دست یابند.
