از سال 1971 که امارات تأسیس شد، سابقه نداشته این کشور با چنین سطحی از حملات موشکی و پهپادی به عمق خاک خود مواجه شود. براساس اطلاعات موجود، انصارالله در یک عملیات ترکیبی ویژه به نام «گردباد یمن»، با 20 پهپاد تهاجمی و 5 موشک بالستیک، امارات را مورد هدف قرار داد. در قالب این عملیات، دو فرودگاه دبی و ابوظبی که پیشرفته‌ترین پدافندهای موشکی را در اختیار دارند و شهرک صنعتی «المصفح» واقع در جنوب غربی ابوظبی و تعدادی از تاسیسات مهم و حساس امارات مورد هدف قرار گرفتند.
شهرک المصفح که صهیونیست‌ها اخیرا در حال سرمایه‌گذاری‌هایی در آن هستند، اصلی‌ترین منطقه صنعتی امارات به‌شمار می‌رود که مرکز استقرار شرکت‌های بزرگ فنی، مهندسی و صنعتی آمریکایی و اروپایی است. این شهرک همچنین محل استقرار شرکت‌ها و صنایع های‌تک به ویژه هوش مصنوعی و نیز شرکت‌های بزرگ خودرو‌سازی جهان مانند آئودی، مرسدس بنز، پورشه، فولکس واگن و بی‌ام دبیلو است.
دلایل انصارالله برای هدف قرار دادن امارات
حمله پهپادی و موشکی انصارالله به امارات از مدت‌ها پیش قابل‌پیش‌بینی بود. پیش‌از‌این، مقامات عالی انصارالله و دولت نجات ملی به امارات هشدار داده بودند که در صورت افزایش دامنه فعالیت‌های نظامی ابوظبی در یمن، این کشور با واکنش سختی مواجه خواهد شد.
بنابراین کاملاً مشخص است که عملیات ویژه انصارالله در امارات، یک «واکنش طبیعی» به روند رو به‌رشد مداخلات نظامی و میدانی امارات در یمن است که برخلاف ادعاهای قبلی مبنی بر کناره‌گیری از جنگ یمن، افزایش معناداری نیز پیدا کرده است.
اوایل سال 2019 بود که ابوظبی اعلام کرد به‌دنبال خروج از ائتلاف سعودی و پایان مداخله نظامی خود در یمن است تا اینکه در فوریه 2020 محمد بن زاید حاکم امارات طی یک مراسم رسمی در پایگاه نظامی زاید، تکمیل فرآیند خروج نظامی از یمن را اعلام نمود.
با اینکه امارات اعلام کرده بود به حضور نظامی خود در ائتلاف سعودی پایان داده است، اما واقعیات صحنه یمن خلاف این ادعا را نشان می‌دهد. امارات برخلاف آنچه اعلام کرده بود، همچنان به اقدامات خصمانه خود علیه انصارالله ادامه داده است. اخیراً اخبار موثقی منتشر شده است که نشان می‌دهد معامله پنهانی بین عربستان و امارات شکل گرفته که به‌موجب آن، ریاض تمام استان‌های جنوبی یمن از جمله شبوه را به امارات تحویل می‌دهد و در ازای آن، امارات همچون گذشته تمام ظرفیت‌های نظامی خود را در یمن به کار می‌گیرد!
در ماه‌های گذشته و همزمان با گسترش فتوحات میدانی انصارالله در مأرب، امارات از طریق گردان‌های العمالقه دو جبهه جدید در استان تعز و شبوه باز کرده است تا در روند عملیات آزادسازی مأرب اخلال ایجاد کند!
هم‌اکنون امارات به سه شکل در جنگ یمن حضور نظامی و میدانی دارد:
نخست، از طریق اشغال مناطق جنوب غربی یمن. درحال حاضر یمن به سه بخش تقسیم شده است: «دولت نجات ملی» در صنعا که شامل مناطق شمالی یمن است، «دولت خودخوانده منصور هادی» مستقر در مأرب که عمدتاً دربرگیرنده مناطق شرقی و بیابانی است و «شورای انتقالی جنوب» منتهی به تنگه باب‌المندب که در جنوب یمن مستقر بوده و توسط مزدوران وابسته به امارات اشغال شده است.
دوم، حمایت مالی، لجستیکی و… از 90 هزار جنگجو در سراسر یمن که در راستای منافع سعودی و امارات عمل می‌کنند؛ و سوم، اشغال چندین جزیره کلیدی و مهم از جمله جزیره سقطری و جزیره میون واقع در تنگه باب‌المندب.
پیامدهای راهبردی
عملیات انصارالله در عرصه‌های مختلف اقتصادی، امنیتی، سیاسی و غیره دارای پیامدهای راهبردی مهمی است.
فرود موشک‌ها و پهپادهای انتحاری یمن در مهم‌ترین منطقه اقتصادی امارات یعنی شهرک المصفح، یک هشدار جدی به ابوظبی است که بقای اقتصادی این کشور ذره‌ای با تهدیدات اساسی مواجه است. این موضوع می‌تواند باعث فرار سرمایه، تکنولوژی و عدم سرمایه‌گذاری خارجی در امارات شود. آن‌هم در شرایطی که امارات هزینه‌های کلانی برای تبدیل‌شدن به قطب مهم اقتصادی، صنعتی، تجاری و جهانگردی در جهان عرب و حاشیه خلیج‌فارس نموده است.
امارات سال‌هاست به دنبال تبدیل شدن به مرکز ترانزیت انرژی در منطقه است. تمرکز امارات روی خلیج عدن و تلاش برای اتصال آن به دبی عمدتاً در راستای نیل به این هدف است. امارات به دنبال ایجاد یک کریدور ترانزیت انرژی از طریق اتصال دبی به بندر عدن یا تنگه باب‌المندب و از آنجا به بندر خلیج عقبه در جنوب فلسطین اشغالی است تا بتواند ضمن تأمین انرژی مورد نیاز رژیم‌صهیونیستی بر تنگه باب‌المندب نیز که 40 درصد انرژی دنیا از آنجا منتقل می‌شود، تسلط یابد. عملیات راهبردی انصارالله در عمق خاک امارات، خط بطلانی بر این پروژه بزرگ امارات در منطقه است.
امارات کشوری فاقد عمق استراتژیکی است و خلاءهای امنیتی زیادی دارد. یکی از دلایل اصلی امارات برای عادی‌سازی روابط با رژیم صهیونیستی، جبران آسیب‌پذیری امنیتی خود بوده است. یک توافق نانوشته بین ابوظبی و تل‌آویو وجود دارد که امارات در قبال گرفتن تضمین‌های امنیتی از رژیم‌صهیونیستی، نیازهای انرژی این رژیم را تأمین کند. عملیات انصارالله در امارات نشان داد که نزدیکی با رژیم‌صهیونیستی به هر شکلی، نمی‌تواند برای امارات امنیت‌آفرین باشد. لذا کارکرد توافق ابراهیم حداقل برای امارات که بخش مهمی از آن است به طور کامل زیر سئوال رفت.
و در نهایت اینکه عملیات انصارالله در امارات، معادلات امنیتی منطقه را تغییر خواهد داد. اینکه کشورهای حاشیه خلیج‌فارس در حال سرمایه‌گذاری روی رژیم‌صهیونیستی با هدف خرید امنیت و تامین نیازهای امنیتی خود هستند، بی‌نتیجه است.
