به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، وبگاه تاون هال در یادداشت تازه خود به‌قلم «مجید رفیع‌زاده» نوشت: از زمانی که هدف جامعه بین‌المللی، تحریم ایران به دلیل فعالیت‌های غیرقانونی هسته‌ای و حمایتش از تروریسم جهانی و جنگ‌افروزی منطقه‌ای بود، این کشور سعی کرد از طریق پولشویی، قاچاق و گروگان‌گیری، راه‌هایی برای دور زدن تحریم‌ها بیابد.
نفت و گاز در طول تاریخ ستون فقرات تولید ناخالص داخلی ایران بوده است. ایران به جای تلاش برای ایجاد یک اقتصاد بدون نفت و مصون ماندن از تحریم‌های نفتی، سعی کرد نفت را از طریق قاچاق یا ارسال آن به مشتریان تحت پرچم کشورهای دیگر بفروشد.
درست روزی که تانک‌های روسی از مرزهای بین‌المللی و خاک اوکراین عبور کردند، دولت ایران به سرعت باور کرد که یک فرصت طلایی زنگ درهای این کشور را به صدا در می‌آورد.
گروه‌های مختلف در ایران اگرچه در هدف متحد بودند، اما در رویکرد متفاوت بودند. برخی معتقد بودند که ایران باید هر چه زودتر و به هر قیمتی شده، برجام را احیا کند.
اما عده‌ای نیز معتقد بودند زمان آن فرا رسیده است که غرب را برای اعطای «امتیازات حداکثری» تحت فشار قرار دهیم.
با نزدیک شدن قیمت نفت به بشکه‌ای130 دلار، برخی از اندیشکده‌های غربی پیشنهاد دادند که اکنون زمان «بازنگری در اولویت‌ها» و استفاده از نفت ایران و ونزوئلا برای کاهش وابستگی به نفت روسیه است.
وال استریت ژورنال در روز پنجم آوریل نوشت: «ایران می‌تواند به مسکو بیاموزد که چگونه این معماری مالی غیرقانونی را تکرار و از تجارت پنهانی استفاده کند. تخصص روسیه و ایران در فعالیت‌های غیرقانونی مالی می‌تواند تاثیرگذارترین شبکه‌های مقابله با تحریم‌ها را در جهان ایجاد کند.
ایران برنامه هسته‌ای خود را پیش برد و دشمنی با ارتش آمریکا و متحدانش را در منطقه افزایش داد. تهران و بلندگوهای آن در غرب مدام ادعا می‌کنند که ایران در دور زدن تحریم‌ها موفق بوده است.
حقیقت این است که شبکه‌های مختلف قاچاق و سیستم مالی مخفی، یک راه نجات حیاتی بوده است که به ایران این تصور را داده که می‌تواند از رشد واقعی قیمت نفت استفاده کند.
