بهگزارش مرکز مطالعات سورین، وبگاه المانتیور در گزارش تازه خود بهقلم «اندرو پاراسلیتی» نوشت: رویکرد دولت بایدن در قبال ایران منعکسکننده یک واقعگرایی سرسختانه است که برای ماهیت حلنشده چالش ایران ضروری است.
انتظار میرود چهار آمریکایی که به ناحق در ایران بازداشتشدهاند، ظرف چند هفته آزاد شوند. گزارشهایی وجود دارد که نشان میدهد ایران غنیسازی اورانیوم خود را زیر ۶۰ درصد نگه میدارد و ایران تاکنون از ارائه موشکهای بالستیک به روسیه خودداری کرده است.
به نظر میرسد تفاهمی، اگر نگوییم «توافق»، در حال شکلگیری است که در آن ایران به محدودیتهای برنامه هستهای خود تحت نظارت آژانس بینالمللی انرژی اتمی پایبند باشد و درعینحال مکانیسمهای جدیدی را برای کاهش تنش تعیین کند.
آمریکا با توافق چین با میانجیگری عربستان و ایران در ماه مارس مخالفت نکرد.
«حسین امیر عبداللهیان» -وزیر امور خارجه ایران- در جریان سفر هفته جاری خود به ریاض با شاهزاده فیصل بن فرحان آل سعود، همتای سعودی خود دیدار کرد، و گفت که روابط ایران و عربستان در مسیر درستی قرار دارد.
همه این موضوعات نامشخص است و برخی ممکن است ادعا کنند که با توجه به تاریخچهی ایران، غیرممکن است، اما به یاد داشته باشیم که جو بایدن یک بحران با ایران را از دونالد ترامپ به ارث برد.
ترامپ، در ماه می ۲۰۱۸ از برجام خارج شد و اجماع بینالمللی که بهسختی بهدستآمده بود، را لغو کرد. درازای لغو تحریمها، ایران برنامه غنیسازی اورانیوم خود را تحت محدودیتهای شدید بینالمللی قرار داده بود.
همانطور که آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه آمریکا اخیراً توضیح داد، بایدن پس از گذراندن دو سال اول خود در تلاش برای بازسازی برجام، از آن زمان به سمت ترکیبی قوی از دیپلماسی، فشار و بازدارندگی تغییر مسیر داده است.
همانطور که جارد زوبا گزارش میدهد، رویکرد جدید به دیپلماسی قاطعانه و زیرک، از جمله از طریق واسطههای مورد اعتماد، مانند قطر و عمان و همچنین افزایش بازدارندگی نظامی منطقهای در خلیجفارس بستگی دارد.
دولت بایدن با اجتناب از یک «توافق» میخواهد از بازبینی توافق هستهای جدید ایران توسط کنگره اجتناب کند.
هرگونه اشارهای به دیپلماسی با ایران، مخالفت سیاسی سختی را در پی دارد، اگر نگوییم غیرممکن است.
بهویژه با توجه به انتخابات ۲۰۲۴. هیچگونه تغییراتی در آیندهی ایران دیده نمیشود، و به نظر میرسد حکومت ایران بهخوبی تثبیتشده است.
حتی اگر در اعتراضات سال گذشته متزلزل شده باشد. ممکن است نارضایتی طولانیمدت وجود داشته باشد، اما سیاستگذاران آمریکا روی تغییر نظام حساب نمیکنند.
جمهوریخواهان و منتقدان دیگر در حال حاضر دولت را برای «پرداخت باج» به ایران در انجام این کار مقصر میدانند زیرا دولت اجازه داده ایران به منابع مالی خود که در کره جنوبی مسدود شده بود، دسترسی پیدا کند.
اساس سیاست بایدن در قبال ایران، هماهنگی بهتر واشنگتن با اسرائیل، بهرغم اصطکاک در دیگر روابط، و ازسرگیری روابط آمریکا و عربستان است.
توافق عربستان و اسرائیل، اگرچه هنوز هم بلندمدت است، ارزش بسیاری دارد و ازنظر تأثیر بالقوه بر امنیت منطقه، تنها با صلح اسرائیل و مصر قابلمقایسه خواهد بود.