به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، روزنامه نشنال اینترست در یادداشت تازه خود به‌قلم «مارک کاتز» نوشت: جنگ جاری در اوکراین، کمک زیادی به روشن شدن چشم‌انداز ژئوپلیتیک دوران کنونی کرده است.
از یک سو، آمریکا و متحدان غربی این کشور، کمک‌های نظامی را به اوکراین رسانده‌اند، همچنین اعمال تحریم‌های اقتصادی علیه روسیه بر تمامی این کشور‌ها تحمیل شده است.
از سوی دیگر، کشورهای غیرغربی عمدتاً تمایلی به پیروی از رهبری آمریکا در تحریم‌ها یا حتی محکوم کردن روسیه ندارند. کشورهای غیر غربی در عوض یا به دنبال فاصله گرفتن از مناقشه هستند یا از آن سوء استفاده می‌کنند.
عربستان و امارات، دو عضو اوپک، که به داشتن بیشترین توانایی برای افزایش تولید نفت خود مشهور هستند تمایلی به انجام این کار به طور چشمگیری نداشته‌اند.
این امر برای دولت بایدن بسیار ناامید کننده بوده است. پس از چندین دهه که آمریکا از آن‌ها در برابر صدام حسین، جمهوری اسلامی ایران، القاعده، داعش و سایر تهدیدات محافظت کرده است، دولت بایدن امیدوار بود که آن‌ها لطف کرده و در ازای آن، به واشنگتن کمک کنند.
اما در حالی که چندین دلیل منفعت‌طلبانه برای عربستان و امارات جهت افزایش صادرات نفت خود، همان‌طور که دولت بایدن خواستار آن است، وجود دارد، آن‌ها هنوز این کار را مناسب ندیده‌اند، اما این رویه ممکن است تغییر کند.
پس تصور کنید اگر درگیری بین آمریکا و چین بر سر تایوان به وجود آید، این بازیگران در غرب‌آسیا چگونه ممکن است رفتار کنند. در حالی که روسیه صادرکننده بزرگ نفت است، چین واردکننده اصلی نفت است.
در این شرایط، آمریکا ممکن است با یک انتخاب دشوار روبرو شود و اجازه دهد فروش نفت کشورهای عربی خلیج‌فارس ادامه یابد و خطر این را به جان بخرد که به پیروزی چین در تایوان کمکی کند، یا به زور از صادرات نفت خلیج‌فارس جلوگیری کند که در این صورت، فرصتی برای چین فراهم می‌شود که جای آمریکا را در منطقه از آن خود کند.
تهاجم روسیه به اوکراین، قبلاً روابط آمریکا با عربستان و امارات را پیچیده کرده است. حمله چین به تایوان یا هر کشور دیگری در شرق، جنوب یا غرب چین می‌تواند روابط آمریکا با عربستان، امارات و سایر کشورهایی را که مقادیر زیادی نفت به چین می‌فروشند، پیچیده‌تر کند.
