کمتر از یک ماه پس از درخواست تل آویو از تهران برای برقراری آتش بس در نبرد اخیر، به نظر می‌رسد که صهیونیستها پس از شکست در جنگ تمام عیار نظامی، به ناامن سازی از طریق عوامل خود در ایران روی آورده‌اند.
دو روز پیش اعضای یک گروهک تروریستی در شمال غرب ایران، با تیراندازی کور به پایگاه سپاه در نزدیکی روستای اغلان سردشت، یک بسیجی را به شهادت رساندند و یک نفر دیگر را زخمی کردند. اقدامی که به وضوح نشان داد هدف عملیات تروریستی علیه پایگاه نظامی سپاه در سردشت انجام شده است. منابع کردی مانند سایت ههنگاو با انتشار بیانیه گروه تروریستی پژاک اعلام کردند که تیراندازی اخیر از سوی این گروه شبه نظامی مسلح انجام شده است. اما این اقدام تروریستی، تنها اقدام ناامن ساز توسط تروریست‌ها در مناطق مرزی ایران طی یک هفته اخیر نبوده است. عناصر گروه تروریستی پژاک در طول هفته گذشته دو حمله تروریستی دیگر نیز علیه مرزبانان ایرانی در شهرستان بانه در استان کردستان اجرا کردند که موجب شهادت 3 مرزبان و زخمی شدن تعدادی دیگر شده است. جزئیات این حملات به شرح موارد زیر است:
۱– درگیری مسلحانه و شهادت یک مرزبان (سینا ستاروند) هنگ مرزی شهرستان بانه حین پایش و مراقبت از نوار مرزی، در ۳۱ تیر ماه.
۲– کمین عناصر پژاک و شهادت دو مرزبان (سجاد ادیب و علی بداق) و زخمی شدن یک مرزبان دیگر در حومه‌ی پاسگاه مرزی سیران بند شهرستان بانه، در ۱ مرداد ماه.
پژاک یا شاخه پ.ک.ک
پژاک به عنوان یک گروه تروریستی در واقع بخشی از گروه تروریستی پ.ک.ک است. در سال ۲۰۰۴ پژاک به صورت شاخه ای از «پ. ک. ک» با هدف ایجاد خشونت و ترویج ترور در کردستان ایران تاسیس شد و تمامی اسناد و مدارک و بیانیه های این فرقه نشان می دهد که اعضای اولیه تشکیل دهنده آن همان اعضای «پ.ک.ک» و بیشتر از کردهای ایرانی هستند.
بررسی منابع نشان می‌دهد که پژاک و «پ.ک.ک» همیشه بر شخص اوجالان به عنوان رهبر مطلق و بلامنازع خود تاکید داشته و دارند؛ پژاک و «پ.ک.ک» یک فرقه با دو نام متفاوتند، با وجود ادعای فرقه پژاک و چتر حامیش، «پ. ک. ک» به رهبری عبدالله اوجالان که همیشه با بوق و کرنا اعلام آتش بس می کنند و خود را طرفدار دموکراسی و آزادی مردم کرد می دانند، هر روز شاهد خشونت و ترور توسط این فرقه هستیم که بعد خود رسما مسئولیت آن را برعهده می گیرند. در واقع پژاک و «پ. ک. ک» به عنوان دو گروه کردی خود تبدیل به مخل امنیت برای مردم کرد شده اند و بسیاری از اقدامات ناامن ساز آن‌ها باعث آسیب دیدگی مناطق کردنشین و ساکنان این مناطق شده است.
این را نیز باید در نظر داشت که جابه‌جایی اعضا در بین هر دو گروه پژاک و پ.ک.ک به آسانی صورت می‌گیرد. معمولا افراد جذب شده مستقیم در کمپ‌های HPG (شاخه نظامی «پ.ک.ک») آموزش می‌بینند و بعد از اتمام دوره با مدنظر گرفتن نکات امنیتی، سیاسی و فکری تعدادی را برای کار در پژاک اعزام می‌شوند؛ در واقع این دو گروه سیستم آموزشی واحدی را دارا هستند.
همچنین نه تنها ایدئولوژی مارکسیست – لنینیستی – ریشه فکری و کاری پژاک و «پ.ک.ک» است، بلکه اساسنامه و برنامه کاری همسان دو گروه بر مبنای کنفدرالیزم دموکراتیک قرار دارد. این اساسنامه از جانب اوجالان بعنوان خط مشی فکری تمامیه احزاب منشعب از «پ.ک.ک» ارائه شده که پژاک هم بدون هیچ کم و کاستی خواهان اجرای آن در ایران است؛ یعنی استراتژی سیاسی هر دو براساس اجرای سیستم کنفدرالیزم دموکراتیک در مناطق کردنشین است.
آتش بس صوری اوجالان
عملیات تروریستی پژاک به عنوان شاخه ایرانی پ.ک.ک در حالی طی چند روز گذشته در ماطق مرزی ایران تکرار شده است، که طی دو ماه گذشته رهبران پ.ک.ک از اعلام خلع سلاح خود در توافق با دستگاه امنیتی و حاکمیت ترکیه خبر داده بودند. با توجه به این که پژاک بخشی از پ.ک.ک به شمار می‌رود، این مسئله جای سوال است که چرا پژاک دستورکار برادر بزرگ خود برای خلع سلاح را در پیش نگرفته است؟
به نظر می‌رسد که تداوم فعالیت‌های مسلحانه پژاک علی رغم خلع سلاح پ.ک.ک نشان از دستور کار جدید برای این گروه تروریستی است. با توجه به عملیات‌های ناامن ساز این گروه تروریستی پس از جنگ اخیر میان ایران و اسرائیل و ناکامی تل آویو در دستیابی به اهداف خود در جنگ، اکنون پژاکی‌ها به ماموران نیابتی رژیم صهیونیستی برای ناامن سازی در ایران تبدیل شده‌اند. ناامن سازی ایران هدف مشترک اسرائیل و آمریکا علیه ایران است و پژاک این هدف مشترک تل آویو و واشنگتن را از طریق ماموریت‌های تروریستی در مناطق مرزی غرب کشور دنبال می‌کند.
مدارک و گزارش‌های متعددی نیز از ارتباط پژاک و آمریکایی‌ها وجود دارد. بهروز طهماسبی، یکی از اعضای ارشد سابق پ‌ک‌ک و سپس پژاک، به رسانه‌ها گفته است: «تشکیل پژاک در دل پ‌ک‌ک، هم‌زمان با ورود آمریکا به خاورمیانه بود. این اقدام نتیجه یک توافق سیاسی میان پ‌ک‌ک و آمریکا بود. زمانی که پ‌ک‌ک پس از دستگیری عبدالله اوجالان در سال ۱۹۹۹ از فعالیت نظامی عقب‌نشینی کرد، قادر به مقابله مستقیم با آمریکا نبود؛ از همین‌رو، با تشکیل پژاک و جهت‌دهی آن به سوی مقابله با ایران، به نوعی چراغ سبز به واشنگتن داد.»
عثمان اوجالان، یکی از رهبران پیشین پ‌ک‌ک، نیز در این زمینه گفته است: «پ‌ک‌ک از طریق تأسیس پژاک و با حمایت آمریکا، به دنبال نفوذ در ایران بود. به‌عبارتی، پژاک با هدف دخالت در امور داخلی ایران شکل گرفت. آمریکا از تشکیل این گروه خشنود بود و حمایت کامل خود را از آن اعلام کرد. همچنین مانع اقدامات دولت اقلیم کردستان عراق علیه آن شد و به پ‌ک‌ک و پژاک اجازه داد آزادانه در کوه‌های قندیل، نزدیک مرز ایران و ترکیه، فعالیت کنند.»
همچنین اسنادی در دست است که نشان می‌دهد صهیونیستها مدت‌هاست در تلاش برای بکارگیری پژاک برای اهداف ضدایرانی خود هستند. یکی از این اسناد، که توسط ویکی‌لیکس فاش شده، گزارش ملاقات میان مئیر داگان (رئیس سابق موساد) و نیکلاس برنز (معاون وزیر خارجه دولت بوش) است. در این دیدار، داگان پیشنهاد می‌دهد که درگیری‌های قومی و فعالیت‌های تجزیه‌طلبانه می‌تواند راهکار مناسبی برای مقابله با ایران باشد. او تأکید خاصی بر گروه‌های کرد جدایی‌طلب، به‌ویژه پژاک، دارد و اظهار می‌کند این گروه‌ها برای اقدامات تروریستی آماده هستند.
ارتباط نزدیک آمریکا و پژاک در حالی است که این گروه در میان فهرست گروه‌های تروریستی آمریکا قرار دارد، اما به نظر می‌رسد این اقدام به آمریکا کمک می‌کند تا در برابر انتقادات اخلاقی در ظاهر مصون بماند. در واقع وجود نام پژاک در میان گروه‌های تروریستی آمریکا تا کنون هیچگاه مانع حمایت‌ها و ارتباطات میان اعضای امنیتی آمریکا با رهبران پژاک نبوده است و این ارتباط به صورت غیررسمی با هدف پیگیری اهداف واشنگتن دنبال شده است.
منبع: الوقت
