به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، روزنامه دیلی صباح در یادداشت خود به‌قلم «مهمت راکیپ اوغلو» نوشت: از زمانی که رژیم صهیونیستی در 22 می، چندین مقام بلندپایه ایرانی از جمله سرهنگ «حسن صیاد خدایی» -یکی از فرماندهان ارشد سپاه پاسداران- را ترور کرد، لفاظی‌های خصمانه ایران و اسرائیل تشدید شده است.
اگرچه دشمنی عمومی با اسرائیل(رژیم صهیونیستی) مایه مباهات ایران است، اما بزرگ‌ترین مشکل جمهوری اسلامی در این زمینه این است که تهران قادر به حمله به اسرائیلی‌ها در سرزمین اسرائیل(رژیم صهیونیستی) نیست.
برای جبران این امر، تهران تلاش می‌کند این جنگ را به کشوری ثالث برساند که اخیراً این کشور ترکیه بوده است.
بیانیه «یائیر لاپید» -وزیر خارجه اسرائیل(رژیم صهیونیستی)- مبنی بر اینکه اسرائیلی‌ها باید ترکیه را ترک کنند، بلافاصله پس از این حادثه صورت گرفت.
وی اعلام کرد که تهران در حال برنامه‌ریزی برای ربودن و ترور گردشگران اسرائیلی در ترکیه است، اطلاعاتی که بنا بر گزارش‌ها توسط مقامات ترکیه به اشتراک گذاشته شده بود.
استفاده از ترکیه به‌عنوان هدف، یک انتخاب استراتژیک بود، چرا که ایران می‌خواهد رابطه میان آنکارا و تل‌آویو را مختل کند، زیرا روابط استراتژیک مشترک این دو کشور در دهه گذشته به شدت افزایش یافته است.
با توجه به اولویت‌بندی روسیه برای جنگ اوکراین، کاهش حضور نظامی این کشور در سوریه باعث ایجاد خلأ قدرت در منطقه می‌شود.
ایران کاملاً مایل است شبهه‌نظامیان خود را در این مناطق مستقر کند. از سوی دیگر، ترکیه مصمم به مخالفت با پروژه دولت تروریستی در شمال سوریه است و این دو سیاست متفاوت تنش بین تهران و آنکارا را افزایش می‌دهد. احتمال همکاری ترکیه و اسرائیل(رژیم صهیونیستی) در سوریه برای مبارزه با ایران وجود دارد.
در مناقشه اسرائیل و ایران(رژیم صهیونیستی) ، ترکیه به‌عنوان متحدی حیاتی برای تل‌آویو ظاهر شده و ترکیه به شدت مایل است تا روند عادی‌سازی بین دو کشور را ادامه دهد.
در همین راستا، پیش‌بینی می‌شود ترکیه و اسرائیل(رژیم صهیونیستی) در سوریه با یکدیگر همکاری کنند و در نتیجه احتمال عملیات نظامی علیه شبهه‌نظامیان بشار اسد افزایش می‌یابد.
از قبل مشخص بود که اسرائیل(رژیم صهیونیستی) با اجازه روسیه هر از چند گاهی وارد حریم هوایی سوریه می‌شود و شبهه‌نظامیان ایرانی را هدف قرار می‌دهد.
با خروج روسیه از سوریه و مزدوران گروه واگنر از لیبی، اسرائیل(رژیم صهیونیستی) به اسد اولتیماتوم داد: «اگر از نفوذ ایران در سوریه کاسته نشود، آن‌ها اسد را تهدید به حمله به دمشق کرده‌اند.».
